Werken onder een baas

Ik heb een probleem en dat is nogal een groot probleem. Sinds november werk ik voor vast onder een baas. Ik ben tot nu toe alleen nog maar student geweest en heb bijbaantjes gehad. In het studentenleven hoef je geen orders op te volgen, het is allemaal voor je eigen bestwil en je studeert voornamelijk voor jezelf. Bij bijbaantjes kom je wel zeker in contact met je baas, maar nooit serieus want het is toch maar een baatje voor erbij. Ik heb gewerkt in de keuken van een hotel en daar sprak ik nooit met de baas, de onderbaas vertelde mij wanneer ik moest werken en op de afgesproken tijden kwam ik dan. Ik heb als vakkenvuller gewerkt, maar daar namen ze ook minder intellectuele mensen aan die om meer aandacht vroegen dan dat ik deed. Vandaar dat ik dus gewoon mijn werk deed en nooit met de baas in aanraking kwam. Ook bij andere baantjes was iedereen altijd wel tevreden met mijn werk en hoefde ik nooit in discussie te gaan over bepaalde zaken.

Als je me een beetje kent dan weet je wel dat ik discussies leuk vind. Al is het maar gewoon om dwars te liggen. Het is heerlijk om te zien hoe anderen reageren als je gewoon al uit principe tegen hun mening bent, ongeacht wat ik er werkelijk van vind. Dit levert altijd wel leuke gesprekken op en zorgt ervoor dat ik creatief blijf qua sneldenken en meningen vormen. Dit heeft zo zijn voordeel dat ik nooit echt met mijn mond vol standen sta en altijd wel een weerwoordje paraat heb. Voor veel mensen kan dit nogal irritant overkomen, daar ben ik me wel degelijk van bewust. Maar ja, hoe meer de ander gefrustreerd raakt in een gesprek, hoe meer ik mijn best doe! Als ik geen gelijk heb, dan lul ik er net zo lang omheen dat de ander geen idee meer heeft wat er nu eigenlijk gezegd wordt, waardoor hij zich wel gewonnen moet geven. Dit komt natuurlijk niet vaak voor, want ik heb gewoon veel gelijk. Nee, ik hoef niet altijd gelijk te hebben, maar ik zie discussieren als aangenaam tijdverdrijf, noem het maar een hobby, en die probeer ik zo goed mogelijk uit te oefenen.

In discussies probeer ik dan ook altijd gewoon redelijk te blijven, rationeel denkend en alles beargumenterend. Je zal mij dan ook niet vaak horen schreeuwen om door verbaal geweld ervoor te zorgen dat de ander zijn kop houdt en dat het lijkt alsof ik gelijk heb. Bij grote gezinnen zie je vaak dat dit de manier is om een gesprek te voeren. Broers en zussen gaan steeds harder schreeuwen om zo de boventoon van het gesprek te voeren en daarmee proberen ze dan hun gelijk te bewijzen. Voor mij is het juist de kunst om steeds weer met wat anders op de proppen te komen zodat de ander meot blijven denken om mijn ongelijk te bewijzen, daardoor kan hij zich moeilijker op zijn eigen argumenten concentreren en is het voor mij makkelijker om deze dus te weerleggen. En als het mes zo aan twee kanten zijn werk doet, wordt het discussieren voor mij heel makkelijk.

Een gesprek voeren met beperkte mensen kan zeer frustrerend zijn. Mensen die gaan schreeuwen ipv argumenten zoeken, mensen die zichzelf niet goed uit kunnen drukken, mensen die niet snel na kunnen denken, mensen die niet snappen wat je zegt en bedoelt en mensen die denken dat ze gelijk hebben omdat ze niet luisteren naar je, zijn een grote bron van ergernis als je een serieus gesprek wilt voeren. Als je met zo iemand dit spelletje speelt dan draait het vaak uit op een verstoring van de goede relatie of in een handgemeen. En ik vrees dat mijn huidige baas iemand is uit de categorie mensen die ik net opsomde.

Sinds twee weken heb ik een nieuwe baas die mij dagelijks moet sturen in mijn werk. Hij moet aanwijzingen geven, tips over hoe het beter kan, maar ook behulpzaam als ik er zelf niet uit kom. Hij moet er zijn voor zijn personeel maar ook met een gepaste afstand zodat hij kan sturen. Een baas hoeft niet hard te zijn, als er maar duidelijkheid is. Of ja, dat is mijn visie van een baas, helaas verschilt dat op alle fronten van zijn visie. Het is helemaal niet zo dat ik de nieuwe Hitler heb leren kennen hoor. Hij probeert het wel maar hij kan het gewoon niet. Dit noemen we dus beperkt. Ik zal hem nu een beetje proberen te omschrijven. Hij is 27 jaar oud en geboren in Frankrijk, Heef daard e eerste vier jaar van zijn leven gewoond en is toen naar Tenerife verhuist. Hij heeft 2 jaar in Madrid gewoond en 4 jaar in London gestudeerd. Je kan dus wel zeggen dat het een man van de wereld is. Hij heeft leiding gegeven aan tientallen mensen in verschillende organisaties en dus zou je kunnen zeggen dat hij wel enig verstand heeft an baas spelen. Hij spreekt zijn talen goed, heeft ervaring en op het eerste gezicht is het best een leuke kerel. Totdat je ermee in discussie gaat want dan is de beer los. Hij heeft zo zijn eigen principes en houdt daaraan vast, ik daarentegen ben heel flexibel want als iemand zijn eigen principes heeft, kies ik gewoon voor andere principes.

Een paar kleine voorbeeldjes van recente conversaties:

Scenario: Het is vrijdagmiddag, hij heeft net een gesprek met de manager gehad en is daarna verhit gaan bellen. Ik heb net 2 mountainbikes verhuurd en miste wat enveloppen zodat ik los geld in de kluis heb moeten doen.

Ik: “Ik heb nieuwe enveloppen nodig voor het geld van de mountainbikes”
Hij: “Ja dat komt maandag wel want de baas is er nu niet”
Ik: “Ja ok, maar dat ziet er niet uit zo he, ik kan toch ook naar de receptie lopen om ff wat nieuwe te halen?”
Hij (lichtelijk geirriteerd): “Ik zei toch maandag? Ik kan niets doen want de baas is er niet en die moet toestemming geven voor alles.”
Ik (merkend dat hij er niet blijder van werd): “Hmm ok, heb het nu maar in papier gedaan maar enveloppen ziet er natuurlijk stuk professioneler uit.”
Hij (kwaad): Ik zei toch maandag en hou er nou over op anders laat ik je die enveloppen zelf maken! En nu wil ik er nix meer over horen.”

Analyserend:
Ik: rustig gebleven, netjes doch herhaaldelijk gevraagd om enveloppen, argumenten gegeven
Hij: geirriteerd, dreigend, afreagerend op zijn eigen personeel
conclusie: Naar mijn mening had een baas zo niet hoeven reageren. Hij had zijn telefoongesprek moeten vergeten, of in eider geval niet op iemand anders af reageren, hij kon ook gewoon toegeven dat ik ze bij de receptie kon halen en hij moet duidelijk niet gaan dreigen want dan is ie bij mij aan het verkeerde adres.

Tweede voorbeeld:

Scenario: Het is zaterdagmiddag, iedereen is weg en ik zit alleen in het kantoor. Iemand moet in het kantoor blijven want als er een gast komt heeft ie hulp nodig of er kan wat gejat worden. Er is recentelijk een plastation gejat en dat was blijkbaar onze verantwoordelijkheid. Ik had gevraagd aan mijn collega of zij ook de ronde langs het zwembad voor mij kon maken om te vragen of er mensen geinteresseerd waren in een activiteit. Ik bleef dus in het kantoor samen met mijn laptop. Ik dacht hier goed aan gedaan te hebben totdat de baas binnen kwam.
Hij (indirect zeggend dat hij dit niet normaal vindt): “oow, je maakt je ronde niet?”
ik: “nee iemand moet toch hier blijven”
hij: “je collega is wel beneden rond aan het gaan en public relations aan het doen, waarom jij niet?”
ik: “dat zeg ik net, er moet altijd iemand hier blijven voor als er een gast komt ofzo”
hij: “dan leg je toch een briefje neer dat ze even moeten wachten”
ik: “ja ik wist toch niet wanneer er iemand van ons hier zou zijn en ik heb aan mijn colllega gevraagd of zij ook mijn ronde kon doen.”
hij (duidelijk geirriteerd): “Ja dan kan je hem (wijzend naar mijn laptop) toch mee naar beneden nemen als je gaat.”
ik: “Het gaat niet om mijn laptop, ik ben gewoon hier gebleven omdat ik dit hier niet alleen achter kan laten als ik niet weet wanneer de rest terug is.
Hij (dreigend): “Ik zeg je nu iets, ga je ronde maken, dit kan hier best ff achter gelaten worden”
Ik: “ja en zo wordt de playstation gejat”
Hij (boos en harder pratend): “Moet jij altijd het laatste woord hebben ofzo, ik zeg je dat je je ronde moet maken? en verzin niet steeds van die excuusjes om je achter te verhullen!”

Analyserend:
Ik: volkomen in mijn recht, rustig gebleven, redenen aangegeven, op normale toon gepraat
Hij: indirecte hints gevend, boos wordend, dreigend, machtsmisbruik, stemverheffend
Conclusie: ik dacht dat ik het goed had gedaan maar hij vond het blijkbaar niet en wilde dit duidelijk laten merken. Helaas doet hij dit dan op een volkomen verkeerde manier. Het mooie van mensen die vragen of de ander altijd het laatste woord moeten hebben, dit alleen irritant vinden omdat ze zelf het laatste woord willen hebben. En ik denk dat dit toch wel 1 van de redenen is waarom wij vaak in de clinch liggen. Ik hoef niet altijd het laatste woord, als ik de ander maar heb kunnen overtuigen van mijn gelijk wat ook het algemeen gelijk is.

Dit zijn slecht 2 kleine voorbeeldjes van de laatste paar dagen. Voor mij is het nu een sport geworden om overal voor in discussie te gaan en duidelijk laten merken dat ik zeker niet mezelf als slaaf of hond wil laten behandelen. Want dat was zijn argument in een andere conversatie. In zijn eerste jaar behandelden ze hem als vuil en verdiende hij weinig en had hij niks te vertellen. Ik zou dan denken “Mooi je weet hoe het niet moet, doe dat dan ook niet”. Maar nee, volgens mij weet hij niet anders en doet hij nu precies hetzelfde met zijn onderdanen, want zo voelt hij zich. Ik denk dat ik gewoon teveel mening heb om onder zo iemand te moeten werken en ik denk dus ook niet dat ik dit maanden vol zou houden. Het is maar goed dat ik daarom binnekort vertrek en dat hij het maar bekijkt in zijn eigen dictatoriale werkplaats.

Ik weet van mezelf ook wel dat ik een jongen ben met een gebruiksaanwijzing. Het zal bij mij nooit makkelijk gaan, maar dat zit nu eenmaal gewoon in me. Ik zal nooit meteen buigen, ik zal altijd mijn eigen mening houden, ik wil niet als dom behandeld worden, ik ben geen slaaf, ik hou er niet van om blind orders op te volgen als ik een betere manier weet. Ik denk daarom dan ook dat ik zeker niet in het leger pas. Ik denk zelfs dat werken onder een baas daarom in de toekomst wel eens moeilijkheden op gaat leveren. Jaren geleden heb ik met Taco 2 schitterende ideeen gehad om een eigen bedrijfje te starten. Tot nu toe zijn die ideeen nog door niemand uitgevoerd en daarom nog steeds een gat in de markt.

Ik zal nu deze twee geschiedenisschrijvende, marktvernieuwende, innovatieve ideeen aan jullie uitleggen.

1. Baby-verhuur bedrijf:

Het is een feit dat kinderen opvoeden een moeilijke en zware taak is. Kinderen maken is leuk, maar de eerstvolgende jaren daarna zijn een hel. Slapeloze nachten, poepluiers, constante aandacht en een ontwricht sexleven zorgen voor een moeilijke periode in je leven. Men zegt wel eens dat het allemaal de moeite waard is omdat je er veel voor terug krijgt. Het zou zo mooi zijn om niet meteen vast te zitten aan zo’n koter. Stel nou dat blijkt dat je er niet tegen kan, of dat je geen goede ouder bent, dan bezorg je zo’n kind een rotleven en daar is niemand bij gebaat. Daarom komen wij met een baby-verhuur bedrijf. Jonge mensen kunnen bij ons een baby huren om te oefenen. Oefenen in de omgang met het kind en om te kijken of ze wel geschikt zijn voor een kind. We denken eraan om babies te importeren vanuit arme landen. We betalen de echte moeder dan maandelijk een sommetje geld. Ze hoeven dan minder geld uit te geven aan hun kind en krijgen ook nog eens extra geld, dat is dus dubbel positief voor hen. Het hoeven niet per sé babies te zijn, we denken dat er ook aandacht is naar kinderen in verschillende ontwikkelingsfasen, want elke fase heeft zo zijn moeilijkheden. En als het kind 18 is, dan is het oud genoeg om alleen de wereld in te gaan. Het heeft dan verschillende ouders gehad en goede en slechte voorbeelden van ouderschap gezien en kan dus bepalen wat wel en niet goed is en zo aan haar eigen leven beginnen. Het is dus perfect voor mensen die willen oefenen met het ouderschap, de tijd dat ze een baby/kind kunnen huren is onbepaald. Er zijn mannen die een kind voor een week willen om er zo mee te pronken in het park om zo vrouwen aan de haak te slaan, of ouders die een kind bijvoorbeeld een jaar willen. Als ze er genoeg van hebben dan komt het kind weer in onze zorg terecht en is het ouderpaar een ervaring rijker en kunnen ze beginnen aan hun eigen kinderen. Het is dus een bedrijf dat aan vele kanten zeer positief is, voor de rechtamtige moeders omdat ze geld krijgen, voor de nieuwe ouders omdat ze kunnen oefenen, voor de kinderen omdat ze weggehaald worden uit een kansloze omgevind en voor de toekomstige kinderen is het goed omdat hun ouders meteen weten hoe het wél moet. Wij denken dan ook dat er zeker een markt voor is en hopen binnen enkele jaren onze eerste verhuringen te doen.

2. Euthanasie Bedrijf

Één van de hedendaagse problemen is de vergrijzing. De bevolking wordt ouder en ouder en er komt weinig aanwas van jongere mensen. De mensen leven langer en er komen steeds meer mensen bij. Dit heeft als gevolg dat het dus steeds drukker wordt op de wereld en dat terwijl de Aarde leeg aan het raken is. Om dit probleem tegen te gaan willen wij een bedrijf starten waarbij het mogelijk is voor oudere mensen om euthanasie te plegen. Oude mensen hebben eigenlijk geen functie meer in deze maatschappij. Zij zitten als bioindustrie-varkens opgepropt in bejaardentehuizen, plassen heel de dag hun broek vol, luisteren naar televisies die veel te hard staan en spelen ’s avonds gezamenlijk spelletjes zoals kaarten en bingo. En dat dag in, dag uit. Omdat er steeds meer bejaarden bij komen, is er ook steeds meer vraag naar mensen in de zorg. Maar deze arbeidsmarkt is niet zo populair en er is dus een groot tekort aan personeel. Vandaar dat deze oude van dagen niet meer goed verzorgd worden. Het is simpelweg te moeilijk om iedereen een goede verzorging te geven en daar komen wij dan kijken. Wij proberen dus het werk lichter te maken voor de mensen in de zorg, wij zorgen ervoor dat de bejaardentehuizen wat leger worden want er is veel vraag naar en zo kunnen er dus nieuwe bejaarden verzorgd worden, wij zorgen voor een verlaging van bevolkingsaantal wat beter is voor de wereld en we zorgen ervoor dat de kosten wat gedrukt worden in de gezondheidssector. Het bedrijf is alsvolgt: Wij bieden creatieve euthanasie aan. Dit betekent dus dat mensen niet eerst plat gespoten worden met valium en dan een ander giftig en ongezond goedje in hun lichaam krijgen. We kijken wat de mogelijkheden zijn qua beieindiging van leven en dan bedoel ik hoe iemand zich nog kan voortbewegen. Denk bijvoorbeeld aan mensen in een rolstoel, daar halen we de rem van weg en laten ze van een berg in een ravijn rijden, niemand die ze dan nog ooit ziet. Mensen die wat beter te been zijn, kunnen we gaan laten zwemmen in de oceaan. Oudjes houden het toch niet zo lang vol en zullen dan snel verdrinken en als ze naar de kant willen zwemmen houden we ze gewoon weg met electriciteitsstokken. We kunnen onze lieve opa’s en oma’s ook ophangen bijvoorbeeld. Het schijnt namelijk dat door ophanging je al je lichaamssappen laat gaan en dat doen bejaarden toch al heel de dag door, dus dat verschilt niets. Er zijn vele mogelijkheden en we hebben nog lang niet alles ontdekt omdat we nog aan de voet staan van onze onderneming. Elk goed bedrijf heeft een schitterende slogan en wij dus ook. Wij zullen de markt opgaan met de slogan: “Vindt u het te cru, dan doen wij het voor u!” Qua criteria over wie we zullen behandelen moeten we nog even nadenken. We kunnen bijvoorbeeld zeggen dat we iedereen boven de 75 doen, of mensen die 2 luiers per dag verbuiken. Hiervoor moeten we nog wat meer marktonderzoek doen.

Er zitten dus vele voordelen aan dit bedrijf en het enige dat we moeten doen is de rest van de bevoking van de noodzaak overtuigen. Het is “Creatief met Overbevolking” en dat zullen we in de toekomst zeker nodig hebben.

Ik denk dus dat we zeker marktbepalend gaan worden, er is vraag naar en die vraag zal in de toekomst alleen maar toe gaan nemen. Ik denk dus ook dat dit zeer goed zal gaan lopen en ben dus verzekerd van een gouden toekomst.