Wat je ook doet, het is altijd prima

Heb je vandaag je Facebookfoto veranderd om je medeleven te betuigen, dan is dat prima. Heb je vandaag tranen met tuiten gehuild tijdens het zien van de stoet met 40 rouwwagens, dan is dat prima. Heb je in de afgelopen dagen iets op de sociale media gezet om mensen sterkte te wensen, dan is dat ook prima. Heb je de behoefte gevoeld om er een lied over te schrijven, dan is dat prima. Wil je meelopen in een stille tocht, dat is prima. Ongeacht of je die mensen nu wel of niet kende, ongeacht of je morgen weer doorgaat met het eigen leven en ongeacht of je deze emotie nog lang bij je draagt, het is allemaal prima.

Iedereen heeft zijn eigen manier om met deze tragische gebeurtenis om te gaan. Ik vind het bijzonder mooi dat een heel land even stil staat bij wat er is gebeurd. Ja, er sterven dagelijks duizenden mensen onnodig en onschuldig. Ja, er is nog veel meer om stil bij te staan, maar daar gaat het nu niet om. Het gaat nu om een stukje bewustwording van wat er is gebeurd en dat we zoiets allemaal niet normaal vinden. Gelukkig niet. We staan als land stil bij deze tragedie en iedereen heeft daar zijn eigen manier voor. Het is juist mooi dat mensen dit op diverse manieren uiten, want wie bepaalt er nou eigenlijk wat ‘beter’ is?

Als je de sociale media de laatste dagen volgt, merk je pas in wat voor een verknipt land we eigenlijk leven. Mensen reageren op elkaar, gooien modder over en weer, vinden het ongepast wat de ander doet, snappen de woordkeuze van die ander niet en laten dat duidelijk merken. Het gaat niet om wat mensen doen naar aanleiding van deze gebeurtenis, het gaat om de gebeurtenis zelf. In een tijd als deze kies ik er juist voor om eerst naar mijn eigen gevoel te kijken, in plaats van me op te winden over wat een ander wel of niet doet.

Het hele gezeur over anderen die in hun ogen niet ‘goed’ met deze situatie omgaan… Alsof zij beter zijn dan die ander, omdat zij extra hun best doen om te laten zien hoe goed zij ermee bezig zijn. Maar let op:

Er is geen ‘beter’, er is geen winnaar. Eigenlijk zijn we allemaal verliezers door deze gebeurtenis.

Iedereen doet hun eigen ding en dat is prima. Waarom voelen mensen de behoefte om daar weer op te reageren? Je hoeft niet altijd te reageren op een ander. Je hoeft niet altijd te roepen wat er in jouw beperkte hersenen naar boven komt. Wat een simpel volk loopt er toch rond en helaas is internet hun platform om zich te kunnen uiten. Het hele gezeur op anderen en hun manier van uiten. Ik voel plaatsvervangende schaamte.

Het geklaag over de aanpak van Rutte en Timmermans en dat we Oekraïne moeten binnenvallen om dat tuig een lesje te leren. Hou toch op, we leven niet in een film van Rambo. Hun mening over wat er is gebeurd, is gebaseerd op gekleurde beelden waar ze nooit van zeker weten of dat de werkelijkheid is. Hoe betrouwbaar is die mening dan? Ze kennen de belangen niet die op de achtergrond spelen. Ze weten niet wat voor politiek er wordt bedreven. Ze weten niets. En toch denken ze dat ze alle wijsheid in pacht hebben en dat we met ons minilegertje daar even orde op zaken zullen stellen? Simpel volk, dat vind ik ervan.

Ik kan de aanpak van Rutte en Timmermans eigenlijk wel waarderen. Geen spierballentaal, niet met de vuist op tafel slaan, want wat bereik je daarmee? Nog meer ruzie en oorlog? De lichamen zijn weer in Nederland. De resolutie is door de Veiligheidsraad aangenomen. Dan kan er nu worden gekeken naar een internationale politiemacht om dat politieke wespennest te betreden. En dat allemaal met de vastberaden houding van onze minister-president. Een prima mix van ratio en emotie, met het juiste effect.

Dat stukje ratio is wat het onderscheid maakt in deze hele situatie. Dat ontbreekt bij veel mensen. Sta gewoon af en toe eens stil, neem wat rust en denk eens na over wat er is gebeurd. Denk eens na wat de gevolgen zijn voor de overgebleven families. Ja, morgen gaan we gewoon weer door met het leven. Wil dat zeggen dat we dan vandaag helemaal niets moeten doen? In mijn ogen is het antwoord nee, want als je alleen al stilstaat bij de gebeurtenissen, toon je een beetje menselijkheid en dat is nu net waar meer behoefte aan is.

Terwijl ik het schrijf, besef ik ook dat ik nu iets vind van mensen die iets vinden van andere mensen. Ach ja, misschien is het voor hen gewoon een manier om hun eigen gevoel te uiten. Wie ben ik om daar wat van te zeggen? Weet je wat, ook dat is prima. Het gaat niet om mij, het gaat om de gebeurtenissen van de afgelopen week en om een stukje bewustwording. Mocht je nog niet aan het denken zijn gezet door het nieuws van de laatste tijd, dan hoop ik dat mijn stukje tekst daar een beetje bij helpt. Doe ermee wat je wilt, ook dat is prima.

Deze tekst schreef ik op Facebook naar aanleiding van de dag van nationale rouw en het online gemekker dat volgde.