Wat is Geluk?

OK, dit verhaal heb ik twee weken geleden geschreven. Had toen alleen geen kans om het openbaar te maken en om eventjes te testen of alles correct werkt zal ik het nu doen. Veel plezier dus:

Ik zat vanmorgen eens naar de radio te luisteren en daar vielen mij enkele zaken op. Ik hoorde zaken zoals Saddam Hoessein die zijn showtje opvoerde in de rechtzaak en een eerlijk proces eiste. Tevens wordt hij beschuldigd van het vermoorden van honderden mensen maar dat wordt door verschillende getuigen weer ontkent. Ik hoorde iets over de Iraanse president of wat ie ook is. Hij zei dat de Holocaust nooit bestaan heeft, hij is fan van Hitler en vindt dat Hitler maar één ding fout heeft gedaan en dat is dat ie niet alle joden heeft vermoord. Hij wil Israel zo het liefst van de wereldkaart verwijderd zien. Verder zei hij dat Iran over atoomwapens beschikt maar dit doet binnen de conventie van proliferatie van kernwapens en het dus legaal is en hij waarschuwde dat als iemand dit van hem probeert af te pakken dat hij dan zijn vredelievende beleid zal wijzigen. Ik hoorde iets over de Zuid-Afrikaanse vice-president (toepasselijke titel) die een vriendin van de familie (vast een hele gode vriendin) zou hebben verkracht en daarvoor nu wordt aangeklaagd. Het enige dat er te melden viel was kommer en kwel en dat zette mij weer eens aan tot een dagelijkse denkpartij. Waarom is het nieuws dagelijk zwart gekleurd en waarom hoor je daar nooit iemand over? Willen de lieve luisteraars het liefste horen dat er ergens anders in de wereld nog meer troep gaande is dan thuis en zich zo beter en gelukkiger voelen? Of is de mens gewoon gevoelloos geworden voor het vele leed op deze aardbol? Het is natuurlijk al veel langer bekend dan slecht nieuws veel beter verkoopt dan goed nieuws. Mensen roddelen liever dan dat ze iemand waarderen om hoe hij werkelijk is. En ik moet me natuurlijk weer eens afvragen waarom dat dan zo is.

Maar helaas voor jullie, nieuwsgierige lezeraars, ik ben er nog niet uit. Ik denk ten eerste dat de mens sensatiebelust is en dus alles wat verkeerd is leuk vindt. Ik zat toevallig Eurosport te kijken en zag daar het wekelijkse progamma Watts, hierin wordt geprobeerd de afgelopen sportweek op een grappige manier in beeld te brengen. Maar in het half uur zendtijd dat ze hebben, hebben ze wel 15 minuten besteed aan bloopers en iedereen vind sportbloopers grappig. Er is te zien hoe mensen met 120 kilometer per uut uit de bocht vliegen tijdens het skieen, er wordt getoond hoe een bobslee een dodelijk projectiel wordt wanneer hij de bocht iets te ruim neemt, de gevaarlijkste valpartijen worden op een zo leuke en amuserende manier gebracht. Toen ik dit zag moest ik meteen weer denken aan van die homevideo programma’s waar mensen hun eigen materiaal naartoe kunnen zenden en hopen dat ze uitgekozen worden als grappigste filmpje. Hoe vaak zie je niet een kind van een schommel vallen of een gebeurtenis waarbij minimaal één persoon zich pijn doet op de een of andere manier. Natuurlijk wel altijd met een lachend publiek op de achtergrond. Ik blijf het vreemd vinden dat dit als grappig wordt beschouwd terwijl het soms toch echt wel gevaarlijk is en af en toe zeer pijnlijk. Maar ja, er is wel meer dat ik niet begrijp en dat is tevens weer mooi want dat blijft me aan het denken zetten.

Mijn tweede aanname is dat de mens het leed van anderen wil zien om zichzelf zo beter te voelen. Voor veel mensen is het vast en zeker een geruststelling en een bevestiging van eigen geluk om te horen dat zij leven in een relatieve veilige omgeving zonder verkachtingen, oorlog, overdadig drugsgebruik of een of ander dodelijk virus. Mensen willen gelukkig zijn en ik denk dat het helpt wanneer ze horen dat het ergens anders gewoon regelrecht kut is. Maar ja, wat is dan precies gelukkig, wanneer ben je nou gelukkig en wat bepaalt die gelukkigheid?

Mensen zijn gelukkig als ze alles hebben wat hun hartje begeert, toch? Niet helemaal waar want mensen willen altijd meer (de vaakst voorkomende oorzaak van oorlog), als men iets heeft zijn ze even tevreden en dan meteen weer door naar het volgende doel. Zijn mensen dan gelukkig als ze dat doel bereikt hebben of zijn mensen gelukkig als ze op weg zijn naar het doel. Wat ik hiermee wil aangeven is dat mensen voortdurend bezig zijn met nieuwe doelen stellen en een doel dus niet de mate van gelukkigheid aangeeft. Veel mensen zeggen tegen mij dat ik echt gelukkig moet zijn als ik hier zit met zo’n lekker weer. Het is inderdaad aangenaam vertoeven met een voortdurend kwikpeil van boven de 20 graden, maar daarentegen kan mijn gelukkigheid (ik noem het nog eventjes geen geluk want daar kom ik later op terug) toch niet bepaald worden door het weer. Dat zou beteken dat mensen afhankelijk zijn van het weer om gelukkig te zijn en als dat zo zou zijn dan zou het hiet wel heel erg druk zijn op Tenerife en zou niemand meer in landen met een niet zo fijn klimaat wonen.

Nee er moet meer zijn om gelukkig te zijn. Of zou gelukkig zijn niet bestaan en zou het dus een utopie, een droomwereld zijn, waar mensen naar toe proberen te leven. Veel mensen die zichzelf gelukkig vinden hebben weinig zorgen aan hun hoofd. Ze zijn gezond, niet in financiele problemen en komen elke maand weer goed rond. Of ja, zo denk ik dat de meeste mensen zijn die zich gelukkig vinden. Maar zoals bij iedereen kan het natuurlijk altijd beter en dat betekent dus dat gelukkig niet een totaalpakket van alle factoren is die bepalen of je gelukkig bent. Snappen jullie het nog? Ik probeer te zeggen dat mensen dus verschillende aangename dingen uitkiezen of zo tot een oordeel te komen of ze gelukkig zijn. Dus een lekkere subjectieve kijk op hun eigen leven, de positieve dingen tegen de negatieve dingen wegstrepen en als de balans uiteindelijk goed bevalt, dan wordt dat in het algemeen als gelukkig beschouwd. Maar op welke gronden maakt men die beslissing? Telt elke factor even zwaar en wat wordt er gedaan met de zaken die als negatief worden weggestreept. Als er zoveel zaken van afhangen, wat is dan precies gelukkig zijn?

Als je naar het woord kijkt dan denk ik dat gelukkig uit het woordje geluk voortkomt. Oftewel, iemand die geluk heeft is gelukkig. Klinkt logisch he? Maar wat is precies geluk? Is geluk een toevallige situatie die gunstig uitpakt voor die persoon op dat toevallige moment? Als je bijvoorbeeld kijk naar het voetbal dan zie je dat sommige voetballers (toevallig?) altijd op de juiste plaats staan om een goal te scoren. Is het dan geluk dat het vaker gebeurd of is dat één of andere gave die niet tastbaar is. Een gezegde is “Hij is geboren voor het geluk”. Zou dit kunnen beteken dat geluk hebben een bepaalde eigenschap is die aangeboren wordt. Er zijn namelijk altijd mensen waarbij het lijkt alsof ze inderdaad altijd geluk hebben. Een voorbeeldje dat ze bijvoorbeeld vaker iets winnen dan anderen of dat ze altijd meevallers hebben of wat dan ook. Is geluk hebben een kwestie van de juiste kans zien en die grijpen, is geluk een kwestie van pure toevalligheid, is geluk een aangeboren eigenschap, of is geluk iets wat aan te leren valt? Denk er maar eens goed over na, dat doe ik namelijk wel.

Ik heb een aantal keren gehoord dat mensen vinden dat ik geluk hebben dat ik hier zit, terwijl ze het hele verhaal niet kennen. Voor mij was dit een kans die ik zag en die ik met beide handen meteen heb gegrepen. Dit betekent niet dat ik altijd gelukkig ben geweest of in de toekomst meer geluk zal hebben. Wat ik wel weet is dat ik gelukkiger ben dan voorheen en er dus wel een connectie is tussen die twee zaken. Toen dat vliegtuig per ongeluk in het WTC terecht kwam door een verkeerde landing verschenen er verhalen over personen die precies op die dag net te laat waren voor het werk of die toevallig ziek waren en niet konden komen waardoor zij bespaard werden van een wisse dood. Hebben zij geluk gehad of was het gewoon een pure toevalligheid? Maar was het dan ook een toevalligheid van die mensen die in het vliegtuig zaten. Ach ja, waarschijnlijk denk ik gewoon weer te diep na en is geluk iets wat speciaals is en niet te definieren. Ik zal mijn hersenen dan ook niet verder pijnigen met dit enigma (onoplosbare puzzle) en zal het stukje maar weer een humoristische wending geven want anders gaan jullie nog denken dat ik hier alleen maar rare dingen in mijn hoofd zit te halen.

Ok, klaar? komt ie:

Er zit een man op de bus te wachten he, zegt die buschauffeur: Eey! Kom er eens af!!

Tsja, omdat ik inmiddels al een paar maandjes weg ben heb ik jullie niet meer kunnen overdonderen met deze geweldige grap en dus deel ik hem maar weer via deze manier.

Nee, met mij gaat voor de rest alles goed hier. Ik heb nog steeds geen ticket gevonden en er is dus nog steeds geen vaste datum geprikt voor mijn thuiskomst. Jullie moeten de champagne dus nog eventjes koud laten staan en de slingers mogen ook nog in de plastic blijven. Het is trouwens wel opmerkelijk hoe snel de maanden voorbij vliegen terwijl de dagen zo traag gaan. Is dat een mooie tegenstrijdigheid of niet? Ik ga daar maar eens patent op aanvragen denk ik. Wat ik probeer te zeggen is dat het dagelijkse werk nog steeds niet echt heel erg zwaar is en de tijd dus ook niet heel erg snel voorbij gaat. Maar daarentegen is Februari alweer voor de helft voorbij en denk ik alweer aan mijn thuiskomst.

Om de tijd te doden heb ik tegenwoordig een nieuw speeltje. De eigenaar van het hotel is zo vriendelijk om zijn eindeloze geldstroom mijn richting in te sturen en hij heeft mij voorzien van een comleet ingerichte discotheek(je) in het hotel waar ik mijn avondjes mee kan vullen. Een kleine greep uit de voorzieningen: 20 kleine ambiance speakers, 4 grote centerspeakers, een laser, twee rijen verschillende kleuren lampen, één stroboscoop, vier blacklights, twee moingheads (robotgestuurde lichten), een professioneel mengpaneel, 2 sony MD spelers, 2 cd/mp3 spelers en nog wat los spul en dat alles ter waarde van een luttele 32.000 euro. Ja toen ik dat hoorde begonnen de zweetdruppeltjes zich in mijn handpalmen te vormen want ik ben daar verantwoordelijk voor nu. Maar gelukkig is dat wel aan mij besteed en ik kan mijn lol nu op, want het is een werkelijk genot om deze orgie van licht en geluid te mogen aanschouwen. Een helse machine maar ik kan er mijn lusten op botvieren.

Mja tis wel een beetje overdreven om zoveel uit te geven maar blijkbaar heeft de eigenaar geld zat want er zijn nog wel meer voorbeelden op te noemen van zinloos financieel geweld. Zo heeft meneer onder andere een schitterende baan aangelegd waarop wij kunnen boogschieten en luchtgeweerschieten. Compleet met grote ronde doelen die een paar honder euro per stuk kopen maar hij koopt er meteen vijf (terwijl we er maar 3 hoeven te gebruiken) Dan laat hij nog wat ijzerwerk aan de muur bouwen waar twee man heel de dag mee bezig zijn geweest maar ik heb absoluut geen flauw idee wat voor nut het heeft. Dit alles wordt gedaan op een mooie ondergrond van prachtig kunstgras waar menig voetbalvereniging een puntje aan kan zuigen. Maar ja, ze hebben niet gerekend op regen en dus hebben ze het kunstgras op een betonnen vloer aangelegd. Dus als het nu hier regent, en dat doet het hier inderdaad af en toe, dan is het kunstgras dagenlang soppig. Insgelijks voor de velden van het tennis en paddle (mix tussen tennis en squash).

Een ander leuk hebbedingetje van de eigenaar is het privé strand. Het kan natuurlijk geen vijf sterren hotel zijn zonder een eigen zandstrand en dus wordt er op aanvraag een privé strand aangelegd. Best knap dat zoiets kan bij een rotsen-gebied. Maar ja, als het strand er eenmaal ligt, hoe kom je er dan eigenlijk? Daarvoor laat meneer de rotsen uithouwen en laat hij hier een wenteltrap bouwen in de opening. Zal ook niet gedaan worden voor onder de 100 eurootjes denk ik. Voor de rest moet je maar gewoon de fotos zien van dit hotel die ik zal plaatsen als ik daar de mogelijkheid voor heb.

Nou, dit was het wel weer voor deze week. Jullie hebben weer wat om te lezen en ik heb mijn hart weer gelucht. Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer maar weer.

tjuuuuuuuuuuuus