Van de straat…

Soms vraag ik me wel eens af hoe mijn leven eruit zou hebben gezien als ik niet op mijn 18e Geldrop was ontvlucht. Ik koos er toen voor om te gaan studeren, om iets te doen met mijn leven, om me los te knippen van mijn wortels die mij stevig in hun greep hielden. 

Voor mensen die Geldrop niet goed kennen, het staat vaak niet goed aangeschreven in de regio. Het aandeel tuig versus normale mensen is abnormaal hoog, zo lijkt het. Omringende dorpen zijn huiverig voor Geldropse jeugd als er wat wordt georganiseerd en bij elk dorpsfeest was het wel een keer raak met hoog opgelopen gemoederen. Niet de meest ideale plek om een bestaan en karakter op te bouwen. 

Waar anderen bleven wonen en hun dagelijkse routine bleven uitvoeren, met dezelfde mensen, op dezelfde plekken, met dezelfde gesprekken en met hetzelfde toekomstbeeld, wilde ik graag wat meer van de wereld zien. Hoewel Geldrop voelde als een warme douche, vroeg ik me af wat er nog meer in de oceaan zwom.

Nu heb ik wat studies gedaan, ik heb wat van de wereld gezien, heb wat nieuwe mensen leren kennen en woon in het centrum van Eindhoven. En nu ik dit allemaal heb bereikt, vraag ik mij af of dit het wel is…

Wat als ik in Geldrop was blijven wonen? Wat had ik dan gedaan om geld te verdienen? Wie zou ik tot mijn vriendengroep mogen rekenen? Wat was mijn ‘rechte’ pad geweest richting toekomst geweest? Het zijn vragen waar ik geen antwoord op heb, maar aan de foto te zien, had ik het best kunnen hebben.

Ter info: tijdens het schrijven van dit stuk is niemand gewond geraakt. Ik ben ook niet bedreigd door mensen uit Geldrop na het publiceren van dit stuk tekst. Eigenlijk heb ik er een prima tijd gehad en ik kom er nog steeds graag…