Vertel het bij Mi Dica

Wanneer je bij het Wilhelminaplein arriveert, kun je eigenlijk al niet om restaurant Mi Dica heen. Het ruime terras oogt uitnodigend en de rood-wit-groene verlichting tegen het hoge en statige pand laat je welkom heten in Italië. Het lijkt bijna alsof het plaatje direct van een ansichtkaart is geplukt. De restaurantnaam betekent ‘vertel het me’ en communicatie zou het toverwoord zijn deze avond.

Het restaurant heeft bij binnenkomst een bepaalde rust. De muziek staat zachtjes en er klinkt geen keukengeweld. De lampen staan feller dan in andere restaurants, maar het is wel een warm licht. Het zorgt op het eerste gezicht voor een ontspannen sfeer. De combinatie van hout en donkere kleuren doet de rest om te zorgen voor die eerste indruk. Pas als je beter gaat kijken, zie je dat aan veel details is gedacht.

Afzonderlijke ruimtes
De grote ruimte is verdeeld in afzonderlijke ruimtes met een eigen indeling, maar die ruimtes zijn wel complementair. Bij binnenkomst is links een soort boekenkamer gerealiseerd waar de tafeltjes dicht op elkaar staan. In de schappen boven de tafels staan boeken en prijken Italiaanse spreuken op de muur. Je kijkt hier letterlijk bij elkaar op bord en dat komt vanavond prima uit om ook de andere gerechten te zien.

Aansluitend aan deze ruimte staat de lange bar, met enkele hoge bartafels en hoge krukken waaraan je kunt eten. Aan het einde van de tafels zorgen oude langwerpige houten deurpanelen voor een afscheiding. Recht tegenover de bar is een rechthoekige ruimte gecreëerd met zwarte lange draden aan de zijkant, lage zwarte tafels en zwarte stoelen. Aan het einde van de zaak staan de tafels voor de grote groepen en zijn het weer andere tafels en stoelen. Verschillend, maar toch allemaal in één sfeer.

Houtgestookte steenoven
“De inrichting is samengesteld door eigenaar Perry Kusters en zijn vrouw, samen met de tekenaar”, legt mede-bedrijfsleider Stefan Kusters (33, geen familie) uit. “Het restaurant is eigenlijk één grote ruimte, maar ze hebben ruimtes gecreëerd om gasten afwisseling te bieden.” Hij vertelt vol trots over het restaurant dat sinds 1 maart officieel open is. Kusters wordt enthousiaster als hij vertelt over misschien wel de grootste trots in het etablissement: de houtgestookte steenoven voor de pizza’s. In de oven kunnen acht pizza’s tegelijkertijd en ze worden bereid met verse ingrediënten. Kusters: “Verser dan dit wordt het niet. De koks zijn vaak al vroeg op de dag de verse producten aan het verwerken.”

Aan de mensen om mij heen te zien, wordt dat gewaardeerd. Op het tafeltje rechts van mij worden pizza’s geserveerd die groter zijn dan het bord. Zo groot dat ze niet helemaal opgegeten worden, hoe lekker ze ook smaken. Het stel aan het andere tafeltje raadt vooral de ossenhaas aan.

Traditioneel menu, moderne kaart
Ik blader wat door de kaart heen en kan geen keuze maken. Misschien ligt dat ook wel de tablet waar het menu op te lezen valt. Het is een aangenaam nieuwigheidje bij een traditionele kaart. Met een vingerdruk bekijk je de gerechten, maar bestellen gaat niet via het apparaatje. Kusters: “We willen wel graag de beste service bieden om ons echt onderscheiden.”

Om die service in de naam te testen, laat ik de bediening een keuze maken qua gerecht. De vriendelijke dame aarzelt even en komt naderhand toch even controleren of ik het ga lusten. Het blijkt een goede keuze want de ‘saltimbocca’ smaakt heerlijk. Het is een kalfsfilet ingerold in Parmaham en salie, besprenkeld met een saus van droge witte wijn, compleet met spaghetti en een salade van verse groentes. Door de salie lijkt het rolletje een zachte zure smaak te hebben, al overheerst het niet. De spaghetti heeft een goede ‘bite’ en is dus niet slap, maar door de jus van het vlees vol van smaak. Ondertussen is twee keer op een vriendelijke toon gevraagd of het eten in orde is.

Malse ossenhaas
Het hoofdgerecht is ‘filetto ai funghi in salsa di tartufo’. Een mooie naam voor een flinke portie malse ossenhaas, compleet met gemengde bospaddestoelen en truffelsaus. Het vlees is al in tranches gesneden en medium gebakken. Op een apart bord worden een bakje met groene groentes en een bakje met aardappeltjes in de schil geserveerd. De groentes bestaan uit een mix van asperges, boontjes, groene paprika en courgette en smaken inderdaad vers en vol van smaak. De aardappeltjes zijn heerlijk zacht, zonder dat ze plakken in je mond.

Ook bij het hoofdgerecht is de bediening een aantal malen op bezoek aan mijn tafel geweest. De bedrijfsleider had gelijk toen hij vooraf vertelde dat hij graag wil zien dat zijn team zich oprecht sociaal opstelt. “Niet van dat stijve gedrag, het moet uit zichzelf komen om de gasten als familie te behandelen.” Aan familie wordt ook goed gedacht in het restaurant want bij het verlaten krijg je de mogelijkheid om een kaartje in te vullen en te versturen. En als je aan het begin van de avond niet aan een ansichtkaart denkt, kun je er dus nog altijd één mee naar huis nemen.