Voor het eerst sinds elf maanden is ze weer thuis, maar dan op een iets andere manier. Een beetje luguber, dat wel. De zwarte urn staat nu verdekt op de kast in de kamer. Niemand die er iets aan afziet,…

Mijn leven is niet echt gelopen zoals ik in het verleden dacht dat mijn toekomst zou gaan worden. Het maken van plannen, dromen en het uitstippelen van mijn toekomst heeft een andere wending gekregen dan dat ik als klein jongetje…

Lang zal ze leven, lang zal ze leven. Lang zal ze leven, in de gloria. Elk jaar komt er weer een dag waarop je viert dat je geboren bent, dat je leeft en dat je nog lang door zult leven.…

Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het schrijven wordt. Ik merk aan mezelf dat ik niet meer de drang heb om te schrijven zoals eerst, toen wilde ik alles opschrijven en bewaren. Ik probeerde krampachtig om elk mogelijke herinnering vast…

We zijn een half jaar verder. Vandaag is het precies zes maanden geleden dat mijn moeder ons heeft verlaten. Het is nog steeds moeilijk te bevatten, ik mis haar nog steeds. Ik vraag me af of dit gevoel ooit weg…

Ik leef in het nu, maar de toekomst is zoveel groter. Met mijn vijfentwintig jaar heb ik nog een heel leven voor me, een leven vol onzekerheden en mijn balans (zie vorig verhaal) kennende, zal er ook nog wel wat…

Ik weet niet of het jullie ook opvalt, maar ik heb een maandelijkse schrijfcyclus en die is niet geheel ontoevallig altijd rond de datum van de 23e. Mijn laatste verhaal (Alleenzaam) is weer flink gelezen en ik heb heel veel…

Afgelopen woensdag is het vier maanden geleden, zestien weken lang, honderdentwaalf dagen lang zonder je. Zonder je aanwezigheid, zonder je stem, zonder je gelach, zonder je bed, zonder je pijn, zonder je beademingsapparaat, zonder alles wat ook maar met jou…

Ik heb al eventjes niets meer geschreven en dat heeft een aantal redenen. Op dit moment loop ik stage bij het Eindhovens Dagblad en dat neemt gewoon erg veel tijd in beslag. Ik ben constant bezig met activiteiten, waardoor ik…