Schoolfeestjes

Aangezien ik dus tegenwoordig een poging doe om Journalistiek te studeren, ben ik wel enigszins verplicht om zo nu en dan wat te typen. Tot nu toe bevalt de studie goed en vermaak ik me prima op school maar ik maak te weinig mee van het studentenleven. Ik woon niet in Tilburg en dus maak ik ook nooit wat mee van de gezelligheid van deze stad buiten school. Afgelopen dinsdag was er weer een schoolfeest en ik wilde dit wel eens mee maken. Gewoon eventjes kijken of het buiten school om ook leuk zou zijn.

Ik wist vorige week al dat dit feest zou zijn, ik had alleen nog geen slaapplek. En dat is toch wel een redelijk belangrijk detail als je naar een feestje wilt dat tot diep in de nacht duurt. Naar verluidt zou het een feestje worden dat alle andere feestjes zou overtreffen. De organisatie keek al weken halsreikend naar de datum uit en ook onder de studenten leefde het feest. Een feest van je eigen school betekent een aantal dingen. Ten eerste moet je je wel van je beste kant laten zien. Aan niet-gezellige mensen heb je nix en als je zo bekend komt te staan bij de rest van je studiegenoten kun je het voor de rest van de studie wel vergeten. Stel je voor dat je per ongeluk ontzettend bezopen raakt en allerlei dingen doet waar je de rest van de tijd spijt van krijgt, toch zullen dergelijke acties niet snel vergeten worden. Een schoolfeest kan je maken of breken en dat willen sommige mensen dus nog wel eens vergeten.

Heel belangrijk dus dat je goed voorbereid naar een feest toe gaat en dat er dus weinig fout kan gaan. Maar vorige week donderdag kwam er opeens een ander feest op mijn pad. Ik werd ’s middags gebeld of ik toevallig zin had om naar een gala te gaan van de Pabo. Eventjes uitleggen voor de mensen thuis: De Pabo is dé school met erg sociale meisjes in de leeftijdscategorie 18-22, perfect dus! Ik hoefde dan ook niet lang te twijfelen of ik wel zin had om ’s avonds een klein feestje te vieren. De pret ging echter bijna niet door want het kaartje was al vergeven aan iemand anders op precies datzelfde moment. Ik kon mijn pak dus weer in de kast doen, mijn schoenen weer in het vet en weg met die sigaar. Een uurtje later werd ik weer gebeld want eht was alsnog gelukt om een erg gewild kaartje te bemachtigen. Het was dus officieel, enkeel uren later zou ik volledig op zn sjiekst/chiquest naar een kroeg/etablissement gaan om te feesten/sociaal te engageren. Zo rond half 9 kwam de limousine voorrijden en werd ik verwelkomd door mijn feestteam van deze avond. Nina, Stef en Twan, die mij ontzettend graag mee wilde hebben, verschenen in vol ornaat voor de deur.

Een half uurtje later stond ik voor de ingang van een zalencomplex waar ik het geschreeuw, de muziek en gezelligheid tot mij hoorde komen. Bij binnenkomst stond de rest van de groep op ons te wachten en na een korte introductie verplaatsten we ons naar de zaal waar het feest als was losgebarsten zonder ons. Ik keek eventjes verwilderd om me heen en zag tot mijn verbazing dat er ongeveer op 10 mensen, 7 waren die vrouwelijke genen met zich meedroegen. Wat een paradijs, als je daarop uit bent natuurlijk. In plaats van mij meteen in het feestgedruis te storten, besloten we om eerst eventjes wat te drinken te halen. De bar was die als in een goed gevulde kroeg. Van bier tot exotische likeuren, het stond geheel tot onze beschikking. De dj draaide plaatjes uit alle tijdperken, het bier vloeide rijkelijk en de gesprekken kwamen op gang. Het begon echt een feest te worden. Helemaal toen ik besloot om in plaats van het vieze bier Bacardi Cola te gaan drinken. Zoals sommigen van jullie wel weten is cola een rode lap van een stier voor mij en binnen de kortste keren stond ik er weer bij als een duracelkonijntje.

Zat en gelukkig had ik leuke gesprekken met meerdere mensen op het feest. Het is nu al enkele dagen geleden gebeurd maar nog steeds herinner ik me niet alels van wat er die avond gebeurd is. Normaal gesproken zou je denken dat je na een paar dagen veel vergeten bent, ik probeer juist om weer wat informatie boven te halen. Dat ik niet de enige was die een beetje te diep in het glaasje had gekeken, bleek wel op de terugreis. Een enkeling voelde zich ietwat naar wat resulteerde in het direct legen van de maagstreek in een plastic zakje. Een ander vond het nodig om de muur van een ander soort verf te voorzien toen we eenmaal uitgestapt waren. Toen ik bijna thuis was heb ik nog met iemand gebeld, weet niet meer met wie. Volgens mijn moeder had ik moeite met de sleutel in de deur te doen. En hoe weet mijn moeder dat? Nou die was blijkbaar wakker geworden van mijn harde gepraat in de telefoon en toen ze een harde knal vanaf mijn kamer hoorde, kwam ze toch maar eens kijken of er iets aan de hand was. Er lag een dvdhoesje op de grond en in het donker had ik dat niet gezien. Was dus niet van de zattigheid dat ik binnen enkele seconden na het betreden van mijn kamer op de grond lag.

Na zo’n ontzettend leuk feestje zou je natuurlijk verwachten dat het volgende feestje ook weer leuk zou worden. Afgelopen dinsdag stond dus het volgende feest op het programma en de verwachtingen waren hooggespannen. Ik had ontzettend veel zin om me weer in het feestgeduis te storten. Op zoek naar nieuwe leuke gesprekken, lekkere drankjes en een avondvullend programma waar ik nog weken later om zou moeten lachen. Maar helaas, het bleek toch iets anders uit te pakken dan ik had verwacht. Dit keer was het dus een feest van de studie journalistiek.

Op het allerlaatste moment kon ik nog een slaapplaats regelen, ware het niet dat het op een kamer was van 12 vierkante meters die gedeeld zou moeten worden met 5 personen. Maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Het ging tenslotte om het feest! En wat een feest was het. Ik moet eerlijk bekennen, het was mijn eerste FHJ-feestje maar ik denk ook mijn laatste. Ik vond de sfeer niet zo leuk, de muziek beviel me niet echt en ik kwam er maar niet in. Op een gegeven moment zat ik alleen aan een tafeltje omdat heel mijn reisgezelschap aan het kussen was. Daar zat ik dus, 3 uur ’s nachts, met een lekkere balico, verveeld op mijn telefoon te kijken. Ik wilde mensen smsen en bellen, maar ja, wie wil nou diep in de nacht horen dat ik me niet vermaak. Dus bleef ik maar gewoon zitten, in de hoop dat mensen spierpijn in hun tong kregen zodat ze weer bij mij kwamen zitten. Uiteindelijk was dat ook het geval en was het feestje alweer voorbij. Onbevredigend liep ik terug naar de plaats waar ik zou slapen. Ik liet mijn gedacten varen en de boot kwam aan bij afgelopen donderdag. Het feest dat wel leuk was en waar ik me wel heel de avond vermaakt had. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar misschien heb ik toch weer de verkeerde studiekeuze gemaakt.