Nederlandsch

Wat mogen wij toch gelukkig zij met de Nederlandse taal. Afgezien van het Limburgs is de taal in Nederland een perfect middel om je uit te drukken met enerverende clichés en meer van dat soort ongein.

Afgezien van het normale taalgebruik bestaat er een wereld waar menig Nederlander helemaal niets van af weet. De wereld van de beeldspraak. Een wereld gekenmerkt door originaliteit waar door middel van origineel, kwalitatief hoogstaand en niet te vergeten leuk taalgebruik, op een leuke wijze gecommuniceerd wordt. Waar komt deze vorm van taal vandaan, zou je denken.

Want veel oer-Hollandse gezegdes en spreekwoorden, worden als normaal veronderstelt zondar dat iemand weet waar het over gaat. Een beetje zoals de voorwerpen waar ik het eerst over had, heb ik mij dit keer verwonderd over de taal. Veel mensen zullen dit lezen en denken: praat geen koeterwaals. Niet meteen in deze woorden maar het staat voor een uitspraak die je nu veel hoort door middel van de woorden: wat lult hij?

Zouden er vroeger mensen, genaamd koeterwalen, geweest zijn die de hele dag onzin aan het verklaren waren. Als dat zo was dan zouden de normale Nederlanders vaak dit gezegd hebben: krijg toch het heen en weer of gaat heen en keert niet weder. Wat ik me dan afvraag is wat “het heen en weer” krijgen in houdt. Ach, bekijk het, windt er ook geen doekjes om. In plaats van dat iemand op moet flikkeren, zeiden ze vroeger dat het ze moesten bekijken, dus ipv van dat ze weg moesten, werd nu gezegd dat ze moesten blijven terwijl je er eigenlijk mee bedoeld dat je weg moest, snap je ‘m nog?

Ook de Nederlandse gezegden mogen er wezen. Met stip op nummer 1 staat voor mij nog steeds: je mag een gegeven paard niet in de bek schijten. Met dit 9woordige gezegde wordt duidelijk gemaakt dat je iets wat je krijgt altijd moet waarderen en het maakt niet uit hoe hard je naar de wc toe moet. Ook deze zegswijze zou alom vertegenwoordigd moeten worden: Als ik 1 kalf gestorven is volgen er meer zodat de put eindelijk gedempt kan worden. Oow wat een weelde, wat een waardevolle taal hebben wij toch.

Ofschoon de taal deze wondere woorden bezit, doch wordt er niet veelvuldig gebruik van gemaakt. Mij treft geen blaam, ik tracht de aandacht hierop te vestigen. Laat deze wijze woorden een les voor je zijn, een les die je nog lang zal heugen.