Ik Ben Verslaafd

“Ver·slaafd (bn.)

1 lichamelijk of geestelijk afhankelijk van een bepaald middel door gewenning”

De eerste stap naar herstel is het toegeven aan je problemen. Therapievormen hebben pas nut als je accepteert dat er iets mankeert aan je en daarom geef ik bij deze toe. Ik ben verslaafd. Ik moet het kwijt en als ik het nu niet accepteer gaat het helemaal de verkeerde kant op met me. Alleen is mijn probleem tweeledig. Aan de ene kant geniet ik er intens van en wil ik er nog jaren mee door gaan. Aan de andere kan ben ik bang voor mijn levensverwachting als ik zo nog langer door ga.

Eigenlijk is het zo dat ik helemaal niet van dit probleem af wil komen. Ik accepteer dat ik verslaafd ben en ik ben bereid de consequenties daarvoor te dragen. Ik kom er gewoon voor uit en ik schaam me niet. Het zijn geen drugs en het is ook geen alcoholverslaving. Ik rook niet en het is spijtig genoeg ook geen seksverslaving. Nee, ik ben verslaafd aan feestjes en ik hoop ze nog lang mee te maken.

Het is de maandag na Mysteryland en ik ben nog steeds aan het genieten van wat ik nu toch weer allemaal heb meegemaakt. Helaas was dit het laatste echte buitenfestival en is het vanaf nu weer housen in grote hallen vol met mooie lampjes. Ook niet verkeerd natuurlijk maar mijn verslaving is pas echt goed op stoom gekomen na DefQon 2006. Na dit schitterende huispartijtje nog aanwezig geweest op Pleasure Island, Free Festival, Decibel Outdoor en afgelopen zaterdag was ik dus present op Mysteryland.

Ik denk dat dit een mooie score is voor een zomertje. Helemaal als je bedenkt dat ik pas sinds april weer in Nederland ben. Het is niet zo dat ik nooit eerder ben gaan feesten maar dat was altijd op een rustiger pitje. Het ware feestgebeuren is mij pas sinds kort bekend en er is serieus een nieuwe wereld voor mij open gegaan. En daar wil ik jullie nu even van laten mee genieten.

Maar ik zal het nu vast zeggen. Als je nooit naar feestjes gaat en niet de precieze sfeer kent van deze feestjes dan kun je ook niet echt snappen wat ik probeer uit te leggen. Het is een aparte ervaring. Totaal niet vergelijkbaar met op stap gaan of gezellige familiefeestjes. Ik zal nu het laatste feestjes proberen te beschrijven, de oplettende lezer weet dat dit Mysteryland is.

Ok, dit vergt wat inlevingsvermogen dus lees dit goed geconcentreerd door. Het eerste wat je moet doen is de locatie in je gedachte voorstellen. Bij Mysteryland was dit uitgestrekte grote vlaktes met daarop een diversiteit aan natuurlijke begroeiing. Een terrein met hier en daar een boompje, plantje of andere vorm van struikgewas. Aquatisch gezien, een zelfverzonnen woord voor het waterlandschap, was alles ook tip top in orde. Verschillende riviertjes of kleine vennetjes liepen door het golvende landschap. Naast al dit natuurschoon moesten er natuurlijk ruimtes gecreëerd worden waar de mensen konden housen, chillen of genieten van een natje en een droogje. Er waren er verschillende kleine standjes ingeruimd om de mensen te voorzien van de nodige voeding. Zo waren er plaatsen waar je falafels kon halen, er stond een LaPlace-afdeling, je kon genieten van een authentieke swirl, eventueel iets uit een wok of gewoon een lekker Hollands broodje kroket. Voor een sapje, koffie, biertje of mixdrankje kon je terecht bij de talrijke kraampjes langs de begaanbare wegen.

Om nog maar even te zwijgen over de plaatsen waar gehoust kon worden, wijd ik nu eventjes uit over de diverse attracties die de ML-belevenis een extra dimensie gaven. Ik ben er niet zeker van maar er waren verschillende thema’s zichtbaar. Zo waren er kleine tentjes die deden denken aan het Moulin Rouge tijdperk, compleet met darkroom, hypnotiseertent en massagetafel. Er was een tent waar je lekker kon gaan liggen slapen. Voor al de knuffeldiertjes onder de feestgangers was er een speciale knuffelruimte waar je werd opgewacht door levensgrote wandelende en knuffelende knuffelbeesten. Er waren boomhutten met verleidelijke vrouwen die naar je zwaaiden. In de bossen liepen grote behaarde bosjesmensen rond. Er was een speciale verkleedtent waar je even kon wisselen van kledij. En als klapper op de vuurpijl was er een speciale Nintendo-tent waar je lekker kon gamen. Perfect natuurlijk op zo’n dag om lekker binnen computerspelletjes te gaan spelen als je ook buiten kunt gaan housen. Zoals ik al zei, het kost wat inlevingsvermogen en je zou het bijna niet geloven als je dit niet in levenden lijve hebt mogen aanschouwen.

Dat was ongeveer wel de beschrijving qua opvulling van het terrein. Het belangrijkste is natuurlijk toch de muziek en plaatsen waar je kon luisteren naar de verschillende basslijntjes, melodieën en samenspel van percussie. Pin me er niet op vast maar ik denk dat er op Mysteryland ongeveer 16 verschillende podia waren waarop artiesten hun kunstjes konden vertonen. Elk podium had weer zijn eigen thema en eigen aankleding en dus was elke tent weer een compleet nieuwe wereld op zich. Eigenlijk viel er teveel te bekijken want wij zijn er een dagje geweest en hebben nog niet alles mogen aanschouwen. Niet dat dit erg was want ik heb me prima vermaakt op de plaatsen waar ik was en heb niet het gevoel dat ik iets gemist heb. Maar als je er zo over denkt is het eigenlijk jammer dat het zo uitgebreid is want daar betaal je natuurlijk ook voor. En ja, waarom zou je betalen voor iets wat je toch nooit kan zien omdat je maar een beperkte tijd hebt en niet overal tegelijk kunt zijn. Maar ja, dat is weer een heel andere discussie en daar waag ik me niet eens aan want ik heb me prima vermaakt op de manier waarop wij deze dag ingedeeld hadden.

Maar ja, stel je dus even een grote tent voor waar een paar duizend (globale schatting) mensen in kunnen. Deze tent wordt opgeleukt met allerlei prullaria en andere snuisterijen. In één tent stond er een kooi waarin je kon voetballen en er was een ramp (spreek uit: remp) gebouwd, waarop waaghalzen levensgevaarlijke trucjes deden met skateboards en te kleine fietsjes. Er komen wat lampjes te hangen, wat lasertjes en andere visuele effecten om het feest compleet te maken. Maar het belangrijkste blijft natuurlijk de muziek en ik vond die erg goed op elke plaats waar we kwamen. Dus ff een resumé: Een tent, veel mensen, leuke lampjes en heel de tijd door lekkere muziek. Zo’n muziek dat je wel met je voetjes van de vloer moet en dus wel moet housen. En als je jezelf dan eventjes voorstelt dat iedereen op diezelfde plaats op datzelfde moment van dezelfde muziekjes houdt, en dus ook lekker aan het swingen gaat, dán heb je ongeveer de belevenis van het enthousiasme van het housen te pakken. Want dat is ook het mooie van de feestgangers. Het zijn stuk voor stuk allemaal mooie types. Van jong tot oud (en dan bedoel ik ook echt oud als je in de bus terug opeens aan het praten bent met een vrouw van 45 die nog steeds elk feestje bezoekt), iedereen komt er om te feesten op hun eigen manier. Sommigen zijn er speciaal voor aangekleed en hebben een lekker extravagant pakje aangetrokken, anderen komen gewoon voor de lekkere muziek en lopen in hun doordeweekse kloffie rond. Het maakt eigenlijk allemaal niet uit wat je doet, alles mag en alles kan op zo’n feest, zolang je er maar van geniet.

Het werd pas helemaal mooi toen het wat later werd en dus donker. We liepen toen naar de open vlakte waar de mensen van Q-Dance (de hardere tak van de housemuziek) een podium hadden ingericht. Voor mij persoonlijk gaat een feestje ook pas echt los als je je kleertjes voelt trillen door de pompende bassdreunen. Dit keer stonden we dus niet binnen en vraag ik wederom iets meer van je inlevingsvermogen. Stel je nu een open vlakte voor met aan de linkerkant een piramideachtige berg waar mensen op verschillende plateaus kunnen dansen. Als we dan met de camera naar rechts gaan komen we op een grote open vlakte die ruimte biedt voor zo’n achtduizend tot tienduizend mensen denk ik. Nog een stukje verder naar rechts is het podium opgebouwd en dat is elk jaar weer een genot voor het oog als het donker is. Er hangen hier genoeg lampjes om Eindhoven voor één avond van de troon te stoten als het gaat om de titel “Lampenstad van Nederland.” De mensen die hier komen housen houden ook echt van het betere beukwerk en gaan dus helemaal uit hun dak bij het horen van een bekend deuntje. Nou ik kan je vertellen, er is bijna geen beter kippenvelmoment als je je bevindt in een grote groep mensen die tegelijkertijd helemaal los gaan. Het spijt me, dit gevoel is gewoon niet goed te beschrijven met woorden, dit kan je pas echt voelen als je het hebt meegemaakt. Maar geloof mij, het is gewoon zo. Als ik nu de filmpjes terug kijk dan kan ik daar gewoon nog steeds van genieten en zou ik willen dat ik daar weer zou staan. Weer tussen al die mensen, weer genietend van dit mooie moment in mijn leven. Want dat is het eigenlijk gewoon, het gaat om het genieten. Ik geniet op zo’n dag echt van alles wat ik mee maak en het kan niet lang genoeg duren. Als het afgelopen is wil ik meteen weer terug naar dat gevoel en wil ik meer.

En dan kom je toch vanzelf weer terecht bij die verslaving. Een verslaving werkt precies hetzelfde en daar ben ik me dus nu van bewust. Ik wil alleen maar meer, ik wil dat gevoel weer terug, het lijkt wel alsof ik niet meer zonder kan. Ik heb geprobeerd om deze verslaving een beetje proberen te beschrijven en ik hoop dat het gelukt is. Het is een combinatie van alles op zo’n dag. Een samenspel van locatie, typetjes, muziek, licht en sfeer. Het is een speciaal gevoel en ook zeer persoonlijk. Maar ja, als je samen met duizenden mensen hetzelfde gevoel hebt dan weet je dat het meer is dan zomaar een persoonlijk gevoel. Als je er eenmaal mee in aanraking bent gekomen, wil je meer en ik ben blij dat ik dit gevoel vaak kan delen met de andere mensen op deze feestjes.

Dit was nog maar één beschrijving van een feestje. Dan heb ik nog niet eens gerept over het schitterende feest dat Decibel Outdoor heet. Er is nog zoveel meer om te beschrijven maar ja, je moet het eigenlijk gewoon zelf mee maken. Ik hoop dan ook dat ik nog veel vaker mijn honger naar feest kan stillen. Ik wil mezelf nog veel vaker toegeven aan mijn verslaving. En ik weet eigenlijk wel zeker dat dit weer gaat gebeuren. Ik ben er niet bang voor, ik accepteer mijn verslaving en ik geniet er volledig van. En dat hoop ik nog lang te blijven doen ook.