Het leven van een barman

“Hoezo heb jij geen vriendin, jij bent toch barman?”

“Ja jij hebt vast en zeker aandacht genoeg als je aan het werk bent?”

“Jij moet vast en zeker wel een player zijn, alle barmannen zijn dat.”

Zomaar eventjes wat vragen cq. antwoorden van mensen als ze weten dat je barman bent en met ze in gesprek bent over vrouwen of wat dan ook. Er bestaan zoveel stereotypes over barmannen en ik vind zelf dat ik het levende bewijs ben dat ik niet voldoe aan dit beeld.

Ok, ik geef toe dat barman zijn een leuk baantje is, een erg leuk baantje. Om zomaar eens eventjes wat voordelen op te noemen. Je hebt meestal vlotte collega’s om je heen en geen saaie, suffe kantoortyps. Je werkt op uren die mensen vullen met plezier maken en wat is er nou mooier dan plezier maken met de mensen om je heen. Het werk is simpel en houdt niets meer in dan wat drankjes onthouden en leuk glimlachen, je hebt dus geen iq van 150 nodig om dit te kunnen. Je hoort veel leuke verhalen en het werk wordt nooit eentonig want er zijn altijd nieuwe dingen die kunnen gebeuren. Drank doet wat dat betreft precies wat je ervan verlangt, tot op een zekere hoogte wordt alles er leuker van en vooral als je zelf ook nog wat mag nuttigen. Dit zijn zo de wel de dingen die ik als prettig ervaar, wanneer ik aan het werk ben. Ik beschouw het eigenlijk niet eens als werk, het is meer een uit de hand gelopen hobby en wat is er nou mooier dan van je hobby je beroep te maken.

Natuurlijk zijn er ook heel wat nadelen aan het werk. Zo is er de kans dat er vervelende mensen aan je bar hangen en vanalles naar je roepen, gooien of spugen. Het kan zomaar zijn dat je af en toe wat troep op moet ruimen of dat je last krijgt van een slaaptekort. Het kan ook erg vervelend zijn wanneer vrouwen je alleen maar leuk vinden omdat je barman bent. Want dat dat betreft is het toch een soort van aantrekkingskracht die dit beroep uitstraalt. Het is een mysterieuze kracht waardoor mensen je opeens extra leuk of extra interessant vinden  terwijl je niets anders doet dan drankjes inschenken waar ze ook nog eens voor moeten betalen. Zien ze je normaal gesproken in het dagelijkse leven niet staan, wanneer je achter een bar staat met de tap in je hand ben je een soort van seksgod.

Of ja, misschien is het dan ook weer wat overdreven want tot op die hoogte heb ik er nog nooit wat van gemerkt. Pure zonde natuurlijk want ik werk alweer zo’n 6 jaar achter de bar. En als ik alle vooroordelen en films moet geloven dan is het dus echt uniek dat ik in die tijd nog nooit door een vrouw besprongen ben. Aan de ene kant heel fijn natuurlijk want ik ben gewoon net zoals iedere jongen van 24 op zoek naar geborgenheid en genegenheid in een vaste relatie. Maar van de andere kant mis ik volgens mij wel wat. Er zijn zoveel verhalen van dat het wel gebeurt, dat barpersoneel meerdere telefoons moeten hebben om alle nummers op te slaan, dat personeel niet na het werk  meteen naar huis gaat maar naar het huis van een persoon die heel de avond heeft zitten watertanden aan de bar, dat barpersoneel vrouwen en mannen voor het uitzoeken hebben en als hij of zij niet goed bevalt, de volgende week vrolijk de volgende aan de beurt is. Toch raar dat zoiets bij mij niet gebeurt. Ligt het dan aan de plaats waar ik werk, de dag waarop ik werk of ligt het gewoon aan mezelf en ben ik te naief of nuchter om in te gaan op de avances voor een avondje vluchtige lustbevrediging.

Ik werk al jaren op vrijdagavond en voor velen is dat de eerste dag van het weekend. Dé perfecte dag om helemaal los te gaan eigenlijk want dan heb je zaterdag én zondag om te kunnen herstellen. Dit zou ook betekenen dat je je helemaal vol kunt gooien met drank, je helemaal kan laten gaan en mij de avond van mijn leven zou kunnen bezorgen. Helaas is me dit tot nu toe nog nooit overkomen. Ik werk de laatste jaren vooral in een normaal café. Dat betekent dat ik ook redelijk normaal publiek voor me krijg. Het zijn geen BrEeZaH-sletjes maar ook geen hardrockchicks en dus zou je denken dat er toch wel iets tussen zou moeten lopen dat enig potentieel heeft om samen met mij oud te worden, of in ieder geval een paar nachten van ons leven samen door te brengen. Maar ook hier is het niet wat het zou kunnen zijn.

Ik denk dan dat het gewoon echt aan mij ligt. Ik denk dat ik gewoon te naief of nuchter ervoor ben. Dit kan aan de ene kant betekenen dat ik niet zie of doorheb wanneer vrouwen mij proberen te versieren. Maar dat kan aan de andere kant ook betekenen dat ik gewoon geen zin heb in nadere contacten met iemand die ik oppervlakkig heb leren kennen in de kroeg. Want hoe goed kun je iemand leren kennen terwijl er een meter hout tussen zit, je elkaar niet kunt horen door de overdadige muziek en in kroeglicht zelfs het grootste spook er nog goed uit kan zien. Omdat het me ook nog nooit overkomen weet ik ook gewoon niet wat het precies inhoudt om zoveel aandacht van vrouwen te krijgen. Dus ik wacht gewoon net zo lang op de dag totdat het eindelijk eens gebeurt. De dag dat er vrouwen bijna van hun barkruk afglijden als ze tegenover me zitten. De dag dat vrouwen hun telefoonnummers op viltjes schrijven en die naar me gooien. De dag dat vrouwen slechte openingszinnen gaan gebruiken. De dag dat vrouwen mij drankjes aan gaan bieden in plaats van ik aan hen. De dag dat vrouwen bij het aangaan van de lampen bij sluitingstijd niet naar buiten te duwen zijn. De dag dat vrouwen om alles lachen wat ik zeg ook al verstaan ze me niet door de harde muziek. De dag dat vrouwen me vragen of ik 5 minuten later naar hun wc wil komen en dan niet om te poetsen. De dag dat vrouwen buiten gaam vechten om wie mij naar huis mag nemen. Of zal dit gewoon nooit gebeuren en moet ik er gewoon zelf wat meer moeite in steken?