Het Groter Geheel

Ik weet niet of het jullie ook opvalt, maar ik heb een maandelijkse schrijfcyclus en die is niet geheel ontoevallig altijd rond de datum van de 23^e. Mijn laatste verhaal (Alleenzaam) is weer flink gelezen en ik heb heel veel leuke commentaren gekregen. Maar iemand zei me dat ze meer van hetzelfde las. Hebben jullie dat gevoel ook? Ik probeer namelijk steeds wat anders te beschrijven. Er zijn namelijk zoveel zaken waarover ik kan schrijven en ik wil dus absoluut niet in herhaling vallen. Het is misschien een beetje hard, maar dit is wel een geweldige bron van inspiratie. Maar door het vele schrijven kan het wel eens zijn dat ik wat zaken herhaal en dat is niet goed. Herhaling is stilstaan en dat is achteruit gaan, maar ik wil juist vooruit.

Ik ben nu weer ruim een maand verder dan mijn vorige verhaal en mijn leven ziet er weer compleet anders uit. De afgelopen drie maanden heb ik stage gelopen bij het Eindhovens Dagblad. Een stageplaats die me veel geleerd heeft en waar ik erg dankbaar voor ben. Want door die stage ben ik constant bezig geweest, steeds maar weer door naar de volgende dag toe. Mijn leven bestond voor drie maanden uit werken, eten, ’s avonds druk bezig zijn en weer gaan slapen zodat de volgende dag snel zou beginnen. Het is natuurlijk een goede therapeutische ervaring, want je moet gewoon keihard door. Zo werkt het nu eenmaal, maar nu ik klaar ben met mijn stage, vraag ik me af of deze periode alleen maar goed is geweest.

De periode waar ik nu in zit, beschreef ik aan mijn studieloopbaanbegeleider als een zwart gat. Ik heb in de afgelopen maanden niets aan school kunnen doen, terwijl er toch een hoop producten geschreven moesten worden. Dat heeft zich allemaal opgestapeld en nu ik eindelijk tijd voor mezelf heb, zie ik echt niet waar ik ergens moet beginnen. Door een vervelende samenloop van omstandigheden is er heel wat werk blijven liggen en dat zorgt weer voor nieuwe zorgen in mijn hoofd. Ben ik eindelijk klaar met een energieopslurpende stage, moet ik in mijn laatste maand nog keihard knokken om dit jaar goed af te sluiten. Ik vraag me onderhand steeds vaker af wanneer er voor mij nu eindelijk een keer een goede periode aan zal breken. Varkensfokkers leven in een cyclus van zeven goede jaren, afgewisseld met zeven slechte jaren. Voor mijn gevoel gaat het vijfentwintig jaar niet erg goed en mag ik dus hopen op vijfentwintig goede jaren. Maar het gaat natuurlijk niet om hopen, het gaat om doen en dat heb ik wel tijdens mijn stage geleerd.

Je moet zelf je eigen leven organiseren. Je bent je eigen regisseur, ondanks dat je veel zaken niet in je eigen hand hebt. Maar je bepaalt natuurlijk zelf hoe je met zaken omgaat en hoe je verder gaat. Dat is dan ook wel één van de grootste lessen, die ik geleerd heb. Het klinkt natuurlijk weer als een vet cliché, maar je bent verantwoordelijk voor je eigen leven en het komt allemaal niet vanzelf. Omdat ik hier de laatste tijd erg veel over na aan het denken ben, wordt dit verhaal ook een beetje filosofischer dan de rest van de verhalen, jullie zijn gewaarschuwd.

Ik zal de situatie even simpel , in de school-vorm, uit proberen te leggen. Ik loop dus een hoop achter en ik moet het allemaal deze maand zien te realiseren. Het is zelfs zoveel dat ik zelf niet meer weet waar ik moet beginnen, omdat het zinloos lijkt. Iedereen zit wel eens in die situaties dat je op zich wel wilt beginnen, maar dat je niet weet waar je dat moet doen, omdat het lijkt alsof je er niets mee opschiet. In mijn ogen zijn er twee dingen die je in zo’n situatie kunt doen. Als eerste kun je denken dat het toch allemaal niet uitmaakt. Dat je er niets aan kunt doen en dat je door je eigen zelfmedelijden je niet verder wilt. Je legt de schuld van je probleem bij iemand anders en je hebt geen zin of fut om dat probleem eigenhandig aan te pakken. Dan ga je dus van kwaad tot erger en stapelen de problemen zich op. Ik zie mezelf niet als zo iemand, ik denk juist dat ik compleet anders in het leven sta.

Ik zie mezelf namelijk als iemand die niet bij de pakken neer gaat zitten, maar die actief zijn problemen op wil lossen. Ik doe dit door zelf stappen te ondernemen naar school toe, om zelf een afspraak te maken met mijn studieloopbaanbegeleider en door zelf alles op een rijtje te zetten. Ik wil dit jaar namelijk goed afsluiten, omdat ik vind dat ik de laatste vijf maanden goed bezig ben geweest en die lijn wil ik doortrekken naar mijn toekomst toe.

In mijn vorige stuk heb ik dit allemaal heel helder beschreven volgens mij. In dat verhaal schrijf ik over mijn gevoelens, wat ik graag zou willen en hoe ik het allemaal aanpak. We zijn inmiddels een maand verder en ik heb inmiddels wel wat antwoorden op de vragen uit de laatste alinea. Ben ik na vijf maanden iets opgeschoten? Ik denk van wel namelijk en dat komt door mijn stage, de manier waarop ik alles aangepakt heb en hoe ik verder wil in mijn leven. Het is me namelijk best goed duidelijk geworden dat mijn manier voor mij erg goed werkt, ook al heb je soms wat tegenslagen. Maar tegenslagen horen nu eenmaal bij het leven en daar moet je gewoon mee leren omgaan.

Ik kan na vijfentwintig jaar zeggen dat ik veel ellende heb meegemaakt en dat ik toch nog steeds gelukkig ben. Ik had laatst een gesprek met een goede vriend van me en hij vertelde mij over een balans in het leven. Volgens hem voel je je tachtig procent van de tijd normaal, heb je ongeveer tien procent een gelukkige periode en is de andere tien procent voor de mindere momenten. Bij sommige mensen verschilt die balans, het is alleen aan hen om daarmee om te gaan. Ik ben toen eens gaan nadenken over mijn eigen balans. Het klopt wel dat je je voor de meeste tijd normaal voelt, na vijf maanden rouwen heb ik niet meer echt die intens verdrietige momenten waarbij je je uren aan een stuk kut voelt. Ik ben dus over het algemeen in die normale zone beland, hoe zit het mijn die andere procenten? Voor mijn gevoel voeren de mindere momenten in mijn leven de boventoon. Als ik terugdenk kan ik meer kutmomenten uit mijn geschiedenis herinneren, dan leuke momenten. Maar dat komt misschien ook omdat je negatieve dingen makkelijker kunt herinneren.

Maar als ik zo negatief denk over die balans in mijn leven, hoe kan ik dan toch zo positief zijn? Ik denk namelijk dat ik in het groter geheel best wel een positivist ben. Een veelgehoorde uitspraak is dat pessimisten realisten zijn, maar dat klopt natuurlijk niet. Die uitspraak wordt door hen gedaan, omdat zij hun realiteit een stuk minder positief zien. Maar dat wil niet zeggen dat het de realiteit is voor iedereen. Ik ben eerder een optimist en een positivist. Maar ook hier zitten haken en ogen aan. Want klopt dit zelfbeeld wel met mijn echte ik?

Door die jarenlange ellende heb ik de mindere kanten van het leven erg goed leren kennen. Maar houdt dit in dat ik alleen maar die negatieve kanten zie? Volgens mij niet namelijk, want ik kan nu juist beter kijken naar de mooiere kanten. Ik merk het in de dagelijkse omgang met anderen heel erg goed. Ik heb een andere kijk op het leven en die botst wel eens met de mensen om mij heen. Waar anderen nogal gestrest kunnen raken van een bepaalde situatie, kijk ik meestal wel verder om me heen. Ik raak niet zo heel erg snel gestrest en als iets niet gaat zoals ik wil, dan komt het wel een andere keer. Ik heb een hoog acceptatie-vermogen en dat levert nog wel eens rare situaties op.

Dat vermogen heb ik mezelf aangeleerd en voor mij werkt dat erg goed. Ik accepteer de dingen zoals ze komen, of ze nu leuk of kut zijn. Hoe gaat dat in zijn werk? Dat heb ik net al beetje proberen uit te leggen. Door die negatieve ervaringen kan ik in het leven veel beter relativeren. Dit is de kunst van het benaderen op een andere manier, iets in een bredere context zetten. Lukt het eventjes niet met school? Dan maak ik het toch nog een keer opnieuw. Wil ik met iemand een afspraak maken en hij kan niet? Dan komt dat later wel. Deze simpele voorbeeldjes lijken normaal, maar bij mij is dit bij heel veel zaken zo. Al gaat het om iets wel of niet halen op school, wel of geen kaartjes ergens voor krijgen, wel of niet nu een vakantie uitzoeken. Het komt altijd wel op een ander moment goed. En ik kan me best voorstellen dat mensen dit irritant vinden, vooral als zij juist wel heel punctueel zijn. Ik ben niet te lief en ik laat niet over me heen lopen, dat accepteren is heel wat anders namelijk. Ik heb alleen een andere manier van dingen accepteren. Bij mij komt het altijd wel goed, maar meestal gaat het op een andere manier dan bij een ander. Ik bedoel hier niet mee te zeggen dat ik altijd te laat kom op afspraken of dat ik heel erg sloom ben, maar voor mij lijden er altijd meerdere snelwegen naar Rome en als ik die ene afslag gemist heb, race ik wel door naar de volgende.

Mijn toekomstplannen die ik had toen ik zestien jaar was, heb ik al lang laten varen. Ik weet inmiddels wel dat je meer níét kunt plannen, dan wél kunt plannen. Ik leef daarom veel meer bij dit moment, bij wat ik nu moet doen en wat er later eventueel op mijn pad gaat komen? Dat zien we dan wel. Maar omdat ik toch positief in het leven sta, weet ik zeker dat het dan wel goed gaat komen. Ik vind namelijk dat ik eigenlijk best wel goed bezig ben met mijn leven. Ik denk namelijk dat je toekomst het resultaat is van wat je in het nu doet. En als je het nu goed doet, dan komt dat later ook wel goed.  Ik heb dit schooljaar goed volgehouden, ik heb de dingen gehaald die ik gedaan heb en ik moet nog wat dingen inhalen waarvan ik zeker weet dat het mijn gaat lukken. Na december heb ik mezelf niet de vernieling in geholpen met drank- of drugsmisbruik. Ik heb geaccepteerd war er gebeurd is en ik ben op een positieve manier doorgegaan. Ik ben daarom dan ook echt trots op me dat ik mijn stage afgerond heb met een 7,5 met als commentaar dat ik een goede, gedegen en betrouwbare journalist ben. In de beoordeling van het vak vóór mijn stage stond: “Ondanks moeilijke periode thuis is hij gewoon door blijven functioneren. Goede journalist in spé. Gevoel voor nieuws, goede teamplayer. Harde werker, goede ideeën. Misschien een beetje te bescheiden.” En in mijn constante zoektocht naar bevestigingen, heb ik die hiermee gevonden.