Het feest der feesten

Het zit er weer op. Heel het jaar kijk je er naar uit, ruim 350 dagen duurt het voordat het weer zover is. En als het er dan eindelijk is, is het dodelijk. Wat is dat toch met carnaval? Met je gezonde verstand je lichaam 5 dagen lang terroriseren door weinig slaap, veel alcohol en de kans op geslachtsziektes. Maar het fenomeen carnaval is iets onaantastbaars, iets onbegrijpelijks.

Wanneer je uit Brabant komt ken je dat gevoel van binnen, die drang om met honderden opeengepakt in een donkere, zweterige en rokerige ruimte mee te staan hossen op hoempapamuziek. Wat betekent carnaval nu eigenlijk voor mensen uit Brabant? Ik spreek alleen voor mensen uit Brabant want de mensen uit Limburg zijn een geval apart. Zij proberen zo’n groot mogelijk pak aan te trekken waardoor ze onmogelijk ergens binnen kunnen en daardoor maar buiten op straat feest moeten vieren. Maar even terug naar de mensen uit het Brabantse land.

Al vanaf jongs af aan worden kinderen geïndoctrineerd. Op je 3e word je meegesleurd door je ouders naar een of andere kroeg waar je maar vriendjes moet maken omdat pappa en mama het te druk hebben met het absorberen van een geel goedje. Elk kind wordt zo leuk mogelijk opgedirkt door mamma. Zelf hebben de kinderen vaak geen keus in wat ze aantrekken, mamma beslist wat leuk is. ’s Middags optocht kijken. Maar omdat je nog maar een dreumes bent van 3 turven hoog kun je het moeilijk zien. Als je geluk hebt, en pappa nog op zijn eigen benen kan staan, mag je bij hem in zijn nek naar al het pracht en praal kijken. Erg indrukwekkend wanneer je de raarste figuren ziet in grote wagens met allerlei kleuren en beweegbare delen. Dat je gratis snoep krijgt is een bijzaak. Hierdoor word je al een klein beetje verliefd op dit volksfeest.

Daarna dus gezellig met pappa en mamma mee naar de kroeg. Je krijgt een fristi onder je neus geduwd, je krijgt wat centjes voor snoep en je moet jezelf maar zien te vermaken. Dus het eerste wat je doet is snoep kopen: zoveel mogelijk. Als je ziek bent van de kleurstoffen begint het feest pas echt, dan ga je mee in de sfeer des moments. Je begint lekker actief mee te doen, mee springen, mee hossen. Nadat het leuke nummer is gestopt, merk je dat je nog veel energie over hebt. Dus ga je maar binnen tikkertje doen met de rest van je lotgenoten. Je rent zoveel mogelijk maar je wordt niet moe, je schreeuwt omdat je niet boven de muziek uitkomt maar je voelt je nog steeds toppie. Nadat je tikkertje, verstoppertje, doktertje en nog wat andere spelletjes hebt gespeeld meld je je weer bij mammie. Je lust nog wel wat drinken. Je komt bij mama aan en vraagt waar papa is. Mama ziet er een beetje bleek uit, ze kijkt wat raar uit dr ogen en stinkt uit dr mond. Pappa staat een beetje schommelend met een mooi blond jong vrouwtje achter de bar te praten. Mama mompelt dat je je jas moet gaan halen omdat je naar huis gaat. Als je wegloopt zie je papa innig afscheid nemen van het blonde vrouwtje en mama kust iedere man die binnen is op de wang. Wat je op dat moment niet beseft is dat je net het ware carnavals leven geleerd hebt.

Tot aan je 15 jaar gaat het ongeveer zo, elk jaar met papa en mama mee en elk jaar maak je weer precies hetzelfde mee. Het wordt een proces van gewenning. Je gaat de muziek 1 week per jaar leuk vinden, het maakt je dan niet uit hoe je eruit ziet en je begint langzamerhand de werking van alcohol te snappen. Maar dan komt de carnaval dat je alleen mag. In veel plaatsen is er een speciale tent of kroeg waar je met jongeren onder elkaar heen mag. Je neemt al je spaargeld mee, wat ongeveer uitkomt op 20 euro. Mama zegt nog dat je geen bier mag drinken maar je hebt geleerd van papa dat je daardoor wel succes kan hebben bij vrouwen. Dan treed je het walhalla binnen.

Overal zie je jongetjes en meisjes van dezelfde leeftijd, allemaal vrolijk uitgedost en allemaal zin om een feestje te bouwen. Je laat je vriend die er het oudste uit ziet bier halen. Je ruikt er wat onwennig aan, neemt een slok en je gezicht vertrekt wat. Is dit nou dat drankje dat door zovelen wordt gedronken en door menigeen als lekker beschouwd wordt. Omdat je mee wil doen met de rest neem je er nog een, en ach kom, ook een derde kan er wel in. Op dat moment merk je dat het eigenlijk best lekker is, je voelt je vrolijker en opeens verschijnt er een interesse voor de meisjes die er rondlopen. Overal waar je kijkt zie je meisjes, in alle vormen, grootte en mate. Links van je staat een vriend van je te zoenen, rechts zie je meerdere mensen zoenen. Je kijkt achter je waar een rij staat. Verbaasd kijk je naar de jongens in de rij en gaat bij hen staan. Je vraagt wat er gedaan wordt en al gauw zie je 1 meisje dat met alle jongens omstebeurt kust. Zonder begrip van pfeiffer, koortslippen of mond,- en klauwzeer kus je ook maar met haar, uit liefdadigheid omdat je denkt dat ze aandacht nodig heeft ofzo. Als de jongen op je rug tikt dat hij aan de beurt is, zet je dat toch ff aan het denken. Je voelt je een beetje vies, ze smaakte naar bier en je voelt je gebruikt. Je merkt dat je niet als een persoon gezien werd maar als een kusobject.En ziehier carnavalsles nummer zoveel, kussen met onbekenden is normaal met carnaval. Ook de jongens die normaal niet durven kussen staan met carnaval er wellustig op los te tongen.

Carnaval is een groot feest merk je wel. Totdat het 12 uur is, de lampen gaan aan, je mag niets meer drinken en je moet naar huis. Je merkt dat je wat moeilijker loopt en wat moeilijker kan concentreren. Je kijkt in je zak naar het overgebleven geld, daar zie je dat je nog een mooi bedrag van 10 euro over hebt. “Dat is mooi, morgen dus nog een keer” denk je. Totdat je ’s morgens wakker wordt. Je mond is droog en je hoofd bonkt. Je staat op en je voelt je niet al te lekker, je loopt de trap af waar het aroma van koffie je tegemoet komt. Je ziet pappa en mamma vermoeid op de bank zitten, allebei nog in slaapkledij. Je kijkt op de klok en ziet dat het al 1 uur in de middag is. Door de wijzers van de klok zie je alles opeens draaien, je maag voelt vreemd en je proeft ook al wat raars. Je rent naar de wc waar je bevalt van je eerste kater. Gefeliciteerd, nu heb je carnaval helemaal door.

Dan word je nog wat ouder, je wordt wat serieuzer en je gaat studeren in een andere stad buiten Brabant. Je krijgt geen vakantie met carnaval, als je vertelt dat je dit jaar als wortel verkleed gaat, verklaren de mensen je voor gek en je merkt dat jouw cultuur op de hak wordt genomen. Maar omdat je van jongs af aan hebt geleerd dat carnaval belangrijk is, verzet je je hiertegen en groeit je verwantschap met deze dolle dagen nog meer. Omdat je meer gewend bent dan voorheen zul je dus ook de voorbereiding serieuzer moeten nemen. Je gaat wat meer nadenken over je pak. Het moet origineel, leuk, functioneel en niet-ontvlambaar zijn. Het duurt ff voordat je iets leuks verzonnen hebt en dus begin je al vroeg met denken. Je weet dat je vrienden veel kunnen drinken, en om toch een beetje mee te kunnen doen ga je thuis oefenen. Je begint met elke avond bier te drinken. Je maakt een planning om de hoeveelheid meer te laten worden naarmate carnaval dichterbij komt. Je neemt een bad vol met bier. Je laat een infuus inbrengen met alcohol. Je doet bier bij je cornflakes. Je poetst met bier je tanden. Allemaal voor het heilige doel: drinken met carnaval.

En dan, op een mooie winterdag is het zo ver. Je hebt van zenuwen al heel de nacht niet kunnen slapen. Je wordt ’s morgens wakker met een gevoel van vreugde, opluchting, euforie. Je neemt een goed ontbijt. Je hijst jezelf in je pak. Smeert wat kleurrijke kleurtjes op je gezicht. Poetst je tanden goed en dan ga je op zuip en op jacht. Zoals gewoonlijk ’s middags naar de optocht kijken. In een kroeg vol met onbekende mensen die geen kont om de optocht geven ga je maar een beetje zitten te zuipen omdat je merkt dat de magie tussen jou en de wagens toch een beetje is uitgewerkt. Je weet dat het mensen met een masker zijn, je weet dat de wagens van papier en hout zijn en dat neemt toch een beetje het gevoel weg. Het bier smaakt raar zo op de vroege middag maar je laat je niet kennen omdat je niet wilt dat je voorbereiding mislukt is.

Tegen 6 uur in de middag heb je je genoeg moed ingedronken om achter de vrouwen aan te gaan. Je neemt nog wat meer drank tot je en stapt af op een leuke dame. Althans dat denk je dan want uit onderzoek is gebleken dat na 5 biertjes je een vrouw 25% aantrekkelijker vindt. Je biedt haar wat te drinken aan en omdat je haar niet alleen wilt laten drinken, pak je er zelf ook nog maar een. En zo wordt het later, en later, en later en wordt het alcoholpercentage in je bloed ook hoger. En dan is het moment daar, je kijkt elkaar aan in de ogen, ze komt een stukje dichterbij met haar hoofd en jullie lippen raken elkaar. Vanaf dat moment vervliegt alles in een droom.

Totdat je ’s morgens weer wakker wordt. Je mond is droog en je hoofd bonkt. Je staat op en je voelt je niet al te lekker, je loopt de trap af waar het aroma van koffie je tegemoet komt. Je bedenkt je wat je de afgelopen nacht gedaan hebt en denkt na over die ene vrouw. Was ze pluspunten waard? Herken je haar nog als je haar weer ziet? Kuste ze lekker? Maar dan bedenk je dat je haar helemaal niet kent, je zult haar waarschijnlijk ook nooit meer zien. En eens temeer voel je je misbruikt. Je beseft dat zoenen met carnaval hetzelfde is als masturberen zonder klaarkomen. Het heeft geen doel, maar ach het is carnaval weer en er staat weer een nieuwe dag voor de deur. Een nieuwe dag waarin je weer je naar rook en bier stinkende pak aantrekt en wederom je geluk gaat beproeven. Het is immers carnaval, doelloosheid ten top.

Maar dat maakt niet uit, je bent zo opgegroeid, het zit in je. Het is je cultuur en dat mag niet veranderen. Zo gaat het 5 dagen lang. Vanaf vrijdag tot en met dinsdag. 5 dagen lang zuipen, ongezond eten en weinig slapen. Dat is funest voor je lichaam en geest. De rationaliteit bestaat niet meer tijdens en na deze 5 dagen. Niemand denkt meer goed na over waarmee hij of zij bezig is. Maar dat maakt niet uit want het is carnaval. Het enige wat telt is overleven. En wat als deze 5 dagen van vertier zijn afgelopen? Dan valt menig Brabander in een diepe depressie. De partyplayers bedenken zich dat ze weer een jaar zonder vrouw zullen zitten. De alcoholisten onder ons hebben geen reden meer om te drinken. Papa kan niet meer achter andere vrouwen aan. Geen gevoel van feest meer ’s morgens als je wakker wordt. Geen lovenswaardige woorden meer over je pak. Nee, alles keert weer terug tot het oude.

En wat moet je dan als Brabander? Ik weet het, beginnen met denken over een nieuw pak en een plan van voorbereiding van volgend jaar. Want volgend jaar is het weer carnaval en ben jij er weer bij. Dat is een ding wat zeker het. Het zit immers in je. Het is je cultuur en dat mag niet veranderen!