Een week vertoeven op Aquabest

Een hele week Aquabest verslaan voor de krant. Het klinkt als een zegen in de zomer. Een week lang kijken hoe mensen zich in het zonnetje vermaken. Verhalen maken over de trends in bikiniland, insmeertechnieken en hoe je zo min mogelijk last hebt van witte strepen bij vrouwen. Om maar iets te noemen…

Het zou natuurlijk ook kunnen gaan over de hectiek bij de entreepoortjes, de parkeerproblematiek, hoe de adhdkinderen bij DippieDoe hun energie kwijt kunnen, wat de nieuwste zomercocktails zijn bij Sunrise, wat nu eigenlijk allemaal in dat water leeft, wat het percentage is van mensen dat daadwerkelijk op de waterski’s blijft staan in de eerste bocht, enz enz enz.

Maar nee, in de Germaanse mythologie steek ik een dikke middelvinger op naar Thor, in de Griekse mythologie is dat naar Zeus en Illapa is dat bij de Inca’s. Een. Dikke. Middelvinger. Naar. Jullie. Weergoden! Gun mij ook een keer een pleziertje… Het was namelijk ruk-weer! En dat zag je meteen terug in de bezoekersaantallen. Het leverde vijf verhalen op en die kun je hier lezen:

Dag 1:

‘Een grote verantwoordelijkheid, maar geen last’

Het grootste feest van het jaar op het terrein van Aquabest is net achter de rug. Muziekfestival XO Live, voorheen Extrema Outdoor, werd afgelopen zaterdag rondom de plas gehouden. Zo’n 40.000 bezoekers kwamen af op het dansfestival met grote namen als David Guetta.

Er komt heel wat bij kijken om een evenement van zo’n grootte in goede banen te leiden. Het feest duurde slechts zo’n dertien uur, maar de organisatie is al maanden aan de gang. Bram van Amelsvoort (30) uit Eindhoven is de vaste productieleider voor het evenement. Hij schept orde in de chaos en dat gaat hem goed af. Zijn telefoon gaat constant en vragen van werknemers weet hij zó te beantwoorden. Het is een teken dat hij de touwtjes in handen heeft. Dat is nodig, want twee dagen na het festival is het nog een grote bende op het terrein.

Met de modder valt het op zich nog wel mee, maar her en der liggen lege flessen, kledingstukken, lege pakjes kauwgom en afgedankte paraplu’s. Verschillende tenten staan er nog, de wc’s moeten nog worden opgeruimd, de heftrucks scheuren over het terrein en podiumbouwers zijn bezig om de grote stalen constructies af te breken. Het afbreken vergt ook wat organisatietalent, want de grote vrachtwagens proberen langs de vele obstakels te manoeuvreren. “Het is een mooie locatie, maar erg krap. Het zijn maar enkele paden en als één wagen aan het laden of lossen is, blokkeert hij de rest. Dat vergt planning.”

Het opbouwen van het terrein gebeurt in twee weken; het afbreken duurt vijf dagen. De productieleider vertelt dat vanaf november wordt gewerkt aan de plannen. In grote lijnen is alles in december uitgezet, in januari begint het produceren en in maart worden er nog flinke aanpassingen gedaan. Vanaf april is het finetunen.

Het is te veel werk om alleen te doen: Van Amelsvoort wordt daarom bijgestaan door Gerard van der Velden, Rudy Vorstenbosch, een decorproducent en een siteproductie. “Het is een grote verantwoordelijkheid, maar ik ervaar het niet als een last. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel en leg druk op een goede voorbereiding. Dan heb je de tijd en de ruimte en geen last van stress.”

En hoewel werkdagen van veertien uur, met tweehonderd telefoontjes per dag en een schorre stem normaal zijn, spreekt Van Amelsvoort toch van ‘een lekkere productie’.

 Dag 2: 

DippieDoe Bezoekers weten de weg te vinden naar het familiepark op Aquabest

Het is lastig om een plekje te vinden voor de auto op de grote parkeerplaats voor DippieDoe. Het familiepretpark op Aquabest kent drukke tijden nu de vakantie voor veel mensen letterlijk in het water valt.

Buiten schalt de Lambada door de speakers, in de verte gillen kinderen van plezier.

De hal staat vol met kleurrijke attracties. De ruimte is afgewerkt met hout om het een idee van zon, zee en strand te geven. Er staat een draaimolen met felgekleurde Disney-figuren. Aan de rechterkant vliegen kinderen voorbij in een zweefmolen van roze clowns. Beweging, kleur en muziek, een genot voor elk zintuig? “Daar raak je wel aan gewend”, vertelt de dame bij de toonbank. “Gelukkig hebben we tegenwoordig een diverse muziekkeuze en komt er ook leuke muziek voorbij. Vroeger hadden we de hele dag alleen K3.”

Over de loopplank door naar rechts. Aan weerszijden zijn grote kooien met gele rangen en groene netten gebouwd voor het betere klim- en klauterwerk. Alles met een zachte ondergrond, zodat de kleinsten hier veilig kunnen spelen. Van alle kanten word je aangestoten door voorbijvliegende kinderen met rode wangen. De geur in de hal verraadt dat hier heftig wordt gespeeld. De ouders zitten rustig aan de kant met een hapje, drankje en boek. Ze wachten rustig af tot het energieniveau van hun kroost gedaald is tot nul.

Van het speelterrein buiten werd gisteren ook gretig gebruik gemaakt. Voor de waaghalzen staan daar de achtbaan, klimbaan en de Dropzone. Dat is een hoge paal van zo’n twintig meter waarbij de stoelen steeds stukken naar beneden vallen. Voor de kleine kinderen is er onder meer een klein reuzenrad.

Het park wordt bezocht door Nederlandse én buitenlandse gasten. “Ze komen overal vandaan, we richten ons niet op een doelgroep. We zitten een beetje tussen de Efteling en de kleinschalige speelhallen in”, zegt bedrijfsleider Joan van Kollenburg (48) uit Best. Wat opvalt zijn de begeleiders bij de attracties. Zij zijn vaak ver boven de pensioengerechtigde leeftijd. Van Kollenburg: “Ze kunnen hier weer even opa of oma spelen, dat komt ook voor de kinderen vertrouwelijk over.” Vooral de man bij de zweefmolen doet zijn best om de kinderen enthousiast te maken en te laten vliegen met hun handen. Het werkt aanstekelijk, want dit zijn de gillende kinderen die op de parkeerplaats al te horen waren.

 Dag 3:

‘Zes meter en een dikke plons’

Bij de meesten gaat het zeer goed, een enkeling valt na enkele wankele meters meteen weer in het water. Het is alleen al een genot om te kijken naar de verrichtingen van de durfals bij het waterski- en wakeboardcentrum.

De accommodatie ligt wat meer verscholen op het terrein van Aquabest. Het is ook niet erg druk op de parkeerplaats. Dat komt waarschijnlijk door de straffe wind en het sporadische zonnetje. “We hebben echt te lijden onder het weer”, vertelt werkneemster Gerda van Mulken (64). Het mag dan niet zo druk zijn, maar toch raakt ze enthousiast wanneer ze begint te vertellen over het waterskiën en wakeboarden. Van Mulken vertelt over de bezoekers, de wedstrijd van aanstaande zaterdag en wat je allemaal kunt doen qua feesten in het mooie paviljoen. Zelf heeft ze ook gewaterskied, al doet ze dat zelf niet meer. Ze richt zich vooral op het ontvangen van de gasten. “Ik kom nog elke keer met plezier werken. Bijna iedereen die komt skiën, heeft goede zin. Ik vind het jammer als ik straks moet stoppen.”

Iedere bezoeker krijgt eerst een instructievideo op een oude televisie te zien: wat heb je nodig, wat moet je doen en wat moet je vooral laten. Het zijn heldere tips en het geeft een beeld van wat waterskiën of wakeboarden inhoudt. “Heb je het ooit gedaan?”, vraagt ze als ik vraag naar het boeiende van het skiën. “Nee? Dan gaan we je een pak aandoen, want anders kun je er niet over schrijven.” Ik aarzel, maar binnen enkele tellen heeft ze een wetsuit én een zwembroek voor me. “Net een echte wakeboarder”, zegt ze.

Geheel onvoorbereid en onwennig hijs ik mezelf in het strakke pak. Vol goede moed loop ik naar de plas waar instructeur Maikel van Aert me behulpzaam opwacht. “Laag door de knieën en niet trekken aan het koord.” Hij overlaadt me met informatie, maar toch ga ik het proberen. Wakeboard onder, veters strak, vol goede moed neem ik plaats. Het koord trekt me voort en na zes meter lig ik in het water. “Tachtig procent valt de eerste keren, het gaat best goed met jou”, vertelt hij bemoedigend. De volgende vier pogingen gaan echter niet beter. Het geeft écht een kick, maar ik houd het snel voor gezien. Te snel, volgens Van Aert. “Binnen een uur heb je het onder de knie.”

 Dag 4:

‘Wie dit heeft gedaan, pak ik zeker terug’

Op het haar, het masker en elk denkbaar ledemaat; het eigeel zit overal. Eén iemand heeft pech gehad. Die is meerdere keren geraakt en dat doet pijn. Een enkeling heeft alleen maar geschoten en is niet geraakt. Zij hebben geluk gehad bij het paintballen bij Adventure and Thrill op Aquabest.

Een groep van 25 jongeren liet zich gisteren vermaken op het avonturengedeelte van Aquabest. De baas en werknemers van brasserie De Baron uit Uden konden het voor eventjes minder goed met elkaar vinden. “Eindelijk mag ik het personeel eens pijn doen”, klinkt het als de twee groepen het afgezette bos in trekken.

Sabrine van Melis (20) keert echter al snel weer terug bij de bus. Ze denkt dat ze geraakt is, want ze voelde iets op haar hoofd. Er is echter geen vlek te zien. “Ik vind ook dat ik niet af ben”, zegt ze tegen Linda Coppens (18) die bij haar is komen zitten. Coppens heeft wat meer moeite met het verwerken van de pijn. Zij is geraakt op haar schouder en heeft echt last, zo herhaalt ze meerdere malen. Toch vindt ze het leuk om collega’s te raken. Coppens: “Superleuk! Maar ik raak ze niet, ze raken vooral mij.”

De rest van de groep druppelt ook langzaam weer binnen in de ‘safety-zone’. De fanatiekelingen zijn bezweet, hebben rode wangen en hijgen nog wat na. De rustige types controleren of zij inderdaad nergens zijn geraakt en ploffen in het gras, genietend van het zonnetje. “Dit is toch niet meer normaal, dit is gewoon mishandeling”, roept Wendy terwijl ze de blauwe plek op haar rug laat fotograferen. “Wie dit heeft gedaan, ga ik zeker terugpakken!” Ze gebruikt de pauze meteen om nog wat les te krijgen over haar gasdrukgeweer. De les die de groep kreeg vóór het begon, is blijkbaar niet goed blijven hangen. Dat was al meteen duidelijk toen een meisje haar gasfles op de loop probeerde te monteren.

Ook na de tweede en derde ronde paintballen blijven de meesten enthousiast over de activiteiten. Sabrine van Melis niet, die komt steeds als eerste weer terug uit het bos. “Tijdens de laatste ronde mogen ze alles opmaken. Dan wordt het echt oorlog”, zegt instructeur Ruud met een glimlach. De begeleiders hebben plezier in hun werk en dragen dat ook over aan de groep die ze voor zich hebben.

Zo ziet eigenaar Alex Werrelman het ook graag. Het is niet zo druk vanwege het vakantieseizoen, maar wat ze doen, willen ze goed doen. Er is erg veel te doen op het park. Golf, sumoworstelen, twister, een klimbaan, met een glijbaan het water in of een tokkelbaan over het water. Er zijn zowel binnen- als buitenactiviteiten. “Het is jammer dat mensen denken dat het seizoensgebonden is, want ook in de winter kunnen we activiteiten organiseren”, vertelt Werrelman. Ze zijn daar al mee bezig, volgens de eigenaar heeft dat tijd nodig om te groeien.

Per jaar weten tussen de 25- en 30.000 personen het park te vinden; vooral in de maanden van mei tot de bouwvakvakantie en van augustus tot en met oktober is het druk. Werrelman: “Soms met wel drieduizend bezoekers per week.”

De eigenaar is bijna zijn hele leven bezig met sporten. Hij studeerde in 1989 af van de sportopleiding CIOS en begon meteen voor zichzelf. Het bedrijf kreeg op Aquabest de ruimte om uit te groeien. Werrelman heeft nu tien personen vast in dienst en zestig oproepkrachten voor de echte drukte. Zelf meedoen zit er voor hem helaas niet meer vaak in. “Maar als iemand me uitdaagt voor een partijtje sumoworstelen, doe ik graag nog een keer mee”, vertelt de ‘afgestudeerd’  judoka.

 Dag 5:

Meer dan een beachclub

Van alleen een strand kun je niet leven. Vooral niet als dat strand in Nederland ligt, waar het zo’n drie weken per jaar goed weer is. Jochem van Pelt (31), eigenaar van beachclub Sunrise en restaurant Bruisend, is zich daar zeer van bewust. “We hebben slecht weer en minder mensen op het strand, maar onze andere takken gaan daardoor juist wel goed . De term beachclub past daarom niet meer. Er is veel meer: een strand, een aantal zalen voor feesten, een terras. Het is een multifunctionele hotspot geworden”, vertelt hij met trots. “Als de zon schijnt en je wilt een leuke dag hebben, moet je naar Aquabest komen.”

Van Pelt begon in 2005 samen met zijn vader Roland beachclub Sunrise. In januari 2010 nam hij het naastgelegen Stranders over en toverde de locatie om tot Bruisend. Hij is opgeleid als grafisch vormgever, maar geeft tegenwoordig dus leiding aan zijn ‘hotspot’ met allerlei verschillende onderdelen. “Zo zie ik het zelf niet: het is allemaal één geheel en ik ben er gewoon ingegroeid. Ik had geen masterplan toen ik ermee begon.” Op de vraag wat de charme is van Sunrise en Bruisend blijft hij het antwoord even schuldig. “Ze noemen ons het Saint-Tropez van Brabant. Daar ben ik wel trots op”, vertelt hij met een glimlach.

Toen Van Pelt ermee begon, was Bloemendaal zijn uitgangspunt. De hippe strandlocatie aan de kust trok jaren geleden mensen uit alle delen van het land aan door een combinatie van muziek en strand. Van Pelt wilde zelf ook evenementen organiseren. “Ik kwam er al snel achter dat alleen dancefeesten organiseren het ook niet is.” Het is namelijk lastig om een beachclub te exploiteren in Nederland. De plas ligt niet aan een fietsroute en bezoekers moeten van de weg af om de plek te bezoeken. Van Pelt ziet die ligging juist positief. “Geografisch ideaal. We trekken mensen uit Best, Son en Breugel en Eindhoven.”

De pijlen werden, naast de dancefeesten als Lakedance en Sneakerz, onder meer gericht op bruiloften en bedrijfsfeesten. “Door de recessie merkte je dat er minder bedrijfsfeesten worden georganiseerd. De sfeer is toch minder als er mensen worden ontslagen. We zetten daarom flink in op bruiloften.” Het resultaat is dat er vorig jaar op deze locatie 120 bruiloften en trouwfeesten werden gehouden. “Het loopt zelfs zo goed dat we twee dames hebben die gespecialiseerd zijn in het begeleiden van bruiloften. Een soort weddingplanners.”

De ondernemer richt zich echter niet op één bepaalde doelgroep, maar biedt een locatie aan voor vele doelgroepen. “Daarmee zijn we onderscheidend. Die ‘look en feel’ trekt veel mensen aan.” Hij merkt ook dat ‘babyshowers’ en ‘Sweet 16′-feesten aan populariteit winnen. Het fenomeen Sweet 16 waait over uit Amerika. “Prinsessenfeestjes voor meisjes die 16 worden. Muziekzender MTV zond dat altijd uit. Het is wel voor een bepaalde doelgroep, maar ze krijgen in Nederland niet zo’n auto op het einde zoals in Amerika.”