Een spoedcursus opvoeden van 3 maanden

Sites met opvoedtips, boeken met nieuwe tips en grootouders met traditionele tips. Ik heb ze allemaal geraadpleegd, zodat ik zeker wist dat ik goed voorbereid was op het grote moment. Als aankomend vader heb je immers 9 maanden de tijd om je volledig voor te bereiden op alles wat komen gaat. Ik voelde me er klaar voor, maar ik besef nu dat het eigenlijk helemaal niet zo was! 

Ik wilde natuurlijk meteen de allerbeste papa aller tijden zijn en die koffiemokken met ‘Super dad’-opdruk ook echt verdienen. Er ging een wereld voor me open toen ik besefte dat we een kindje zouden krijgen. Ik schreef al eerder over de babywinkels en hun uitvoerige (en vaak overbodige) assortiment, maar de voorbereiding gaat verder dan het kopen van de juiste spullen.

Opeens begon ik te twijfelen aan de kwaliteit van de remmen van mijn auto, aan of ik zelf nog fit genoeg zou zijn om later ooit voetbaltrainer te worden en ik bekeek alvast de verschillen in basisscholen hier in de buurt. 

Maar wat je vooraf ook bedenkt en hoe goed je het ook wilt plannen, het ouderschap overkomt je. Het is vooral een aaneenschakeling van toeval, ad-hoc beslissingen en meebewegen. Voor iemand die graag denkt in processen, was dat best lastig te bevatten.

Dit zijn de belangrijkste lessen die ik heb geleerd de afgelopen maanden. Vader in spe, doe er je voordeel mee:

1. Een kind opvoeden is geen exacte wetenschap 

Je kunt je vooraf nog zo goed inlezen en nadenken over wat je moet doen in bepaalde situaties, maar uiteindelijk is het gewoon echt een kwestie van uitproberen wat wel en niet werkt. En als het de ene keer werkt, wil dat niet zeggen dat het de volgende keer ook zo werkt. Stel dat de baby huilt, wat doe je dan? Het kan zijn dat zijn luier vol zit, dat hij honger heeft, dat hij zijn speentje wil, dat hij wat aandacht wil, dat het licht te fel in zijn ogen schijnt, dat hij een boertje moet laten of er blijkt niets aan de hand. Het laten stoppen van het huilen kan alleen als je het hele lijstje van mogelijke oplossingen af gaat tot iets wel werkt. Je gaat net zo lang door totdat iets blijkt te werken en dan nog kan het puur toeval zijn. 

2. Een kind laten huilen is geen optie

Wat je tactiek ook is om het babygehuil tegen te gaan, kies er niet voor om je baby te laten huilen. Vooral niet als oma’s in de buurt zijn. Ik heb meerdere keren de (goed bedoelde doch dwingende) boodschap te horen gekregen dat je een baby niet kunt verwennen met aandacht. “Een kind huilt niet voor niets”, kreeg ik te horen toen ik dacht goed bezig te zijn door een kind niet aan te leren dat hij constant aandacht krijgt als hij dat wil. De meningen blijven hierover verdeeld, maar ik moet inderdaad toegeven dat het maar weinig voorkomt dat hij huilt om niets en er dus actie gewenst is. 

3. Kleren komen in setjes en niet per item

Als ik zelf ga shoppen, kijk ik voor een shirt, of een broek, of een trui. Bij babykleren is dat dus wezenlijk anders. Er zijn geen losse shirts. Geen leuke broeken. Nee, je hebt complete setjes nodig met leuke teksten op shirt en broek. Die setjes komen dan ook nog eens inclusief bijpassende romper, sokken, mutsen, jassen knuffels, behang en ga zo maar door. Voor je het weet, puilt de klerenkast uit met super hippe setjes die ze slechts een paar keer aankunnen, omdat ze te snel groeien.

4. Je krijgt niets meer gedaan

Ik heb de luxe dat ik op vrijdag een papadag heb en dus kan zorgen voor mijn zoon, terwijl mijn vrouw weer werkt. Het lijkt ‘relaxt’, want je bent ‘vrij’ van werk, maar de realiteit is dat je eigenlijk constant bezig bent. Het is een terugkerend ritueel van wakker maken, knuffelen, luier verschonen, eten geven en weer in slaap laten vallen. En dat iedere 4 uur. Daar komt dan nog een badmomentje bij en voor je het weet is het etenstijd en moet je zelf nog douchen, boodschappen doen en koken. 

5. Je hebt een nieuwe telefoon nodig

Je gaat heel veel foto’s nemen en dat heeft ruimte nodig op je telefoon. Ieder moment moet namelijk worden vastgelegd. Je wilt ieder moment vangen in een foto en het maakt niet uit of de baby de eerste keer lacht, om te kijken wat voor kleur de ogen woorden, of hij toevallig in een schattige positie ligt, dat hij lief slaapt of dat ‘ie voor de eerste keer een speeltje vast pakt. Het slaat eigenlijk nergens op, want veel van de foto’s kijk je nooit meer terug, maar toch neem je de foto en binnen de kortste keren staat je filmrol vol babymateriaal. Dat is leuk voor jezelf, voor de rest interesseert het niemand een fuck dat je baby zo lief en vaak lacht. 

6. Carpaccio, biefstuk en wijn zijn helemaal niet zo belangrijk (na de bevalling)

Tijdens de zwangerschap kreeg ik een aantal keren te horen dat ze enorme behoefte had aan carpaccio, biefstuk en liters wijn. Het was bijna oneerlijk dat ik dat wel mocht eten en drinken, waardoor ik had verwacht dat ze in de eerste week na de bevalling niets anders zou eten. Dat blijkt niet zo te zijn. Dat kwam pas na enkele maanden en zelfs dan is er geen sprake van overcompensatie. Je hoeft dus niet je koelkast vol te stoppen met deze producten, tenzij je er zelf van wilt genieten. Maar dat zou ik niet te veel doen tijdens de zwangerschap (zie hieronder waarom).

7. Hormonen zijn tijdelijk, je relatie niet 

Je leest vooraf wel eens wat over hormonen bij vrouwen en wat voor effect dat eventueel zou kunnen hebben op haar persoonlijkheid, haar manier van communiceren en de relatie. Ik wil hier niet te veel aandacht aan besteden nu het gelukkig achter de rug is, maar ik heb de tijdelijke aard van deze veranderende hormoonspiegel enorm leren waarderen. Het komt echt goed, hoe erg het ook lijkt. Het is verstandig om niet te veel carpaccio, biefstuk en wijn te nuttigen in het bijzijn van de aanstaande moeder van je kind.

Het zijn enkele lessen die ik heb geleerd in de afgelopen drie maanden. Het kan natuurlijk goed dat jouw situatie volledig anders is, maar dan hoor ik graag jouw ervaringen. Want ook al waren de afgelopen drie maanden een spoedcursus opvoeden, ik heb ook geleerd dat er nog veel meer is waar ik nog geen ervaring mee heb!