Een Orgasme van Tieten en Kontjes

Het is de dag erna, nog herstellende van de zware inspanningen kruip ik achter mijn computer om dit verhaal te vertellen. Het moet zo snel mogelijk want hoe langer ik wacht, hoe groter de kans dat ik dingen vergeet. En vergeten wil ik niet, het was mijn eerste feestje van dit jaar en komt met stip in de top 3 denk ik. Ik geef toe dat dit wel meteen erg resoluut is en misschien kom ik er nog op terug als ik het allemaal wat heb laten bezinken.

Ik heb het natuurlijk over DefQon1, het jaarlijks terugkerend huispartijtje waarbij enkele tientallen duizenden mensen hun ei vinden in diverse muziekstijlen. Vorig jaar was het met recht hét feest van het jaar en dat schepte natuurlijk hoge verwachtingen voor dit jaar. Door die hoge verwachtingen was het dan ook niet vreemd dat het festival dit jaar binnen 6 dagen was uitverkocht. In 6 dagen tijd hadden 50.000 (?) mensen ticketonline gebeld en hun kaartjes besteld. Ook ik hoorde bij die gelukkigen die wel meteen een kaartje hadden en dus kon ik mij al redelijk vroeg dit jaar gaan opmaken voor dit fantastische spektakel.

We schrijven 17 juni 2006, een dag om nooit meer te vergeten. Van mijn vriendengroep gingen niet zo heel erg veel mensen en dus gebeurde het dat we met zijn 3-en de trein heen pakten. Het was bijna half 11 en vol goede moed stond ik bij de trein te wachten op vrind Tim. Het zonnetje scheen, de zin was er en dus waren alle ingrediënten aanwezig die een leuke dag konden betekenen. Een paar minuutjes voordat de trein vertrok, kwam Tim op het station. Goed gemutst en boordevol met zin was hij klaar voor de grote reis die 2 uur van ons leven in beslag zou nemen. De trein arriveerde en ik vroeg aan hem of hij zijn kaartjes niet vergeten was. Hij glimlachte naar mij en voelde op de plek waar hij de kaartjes had gestopt. Zijn gezicht verstrakte en hij voelde wat doortastender. Hij keek wild om zich heen en liep terug naar de trap van het station. Gehaast liep hij naar beneden, in de hoop zijn kaartjes daar te vinden. God was hem goed gezind want daar lagen ze voor het oprapen, gelukkig had hij niet onbedoeld 2 vreemdelingen van dit feest laten genieten. Bijgekomen van de hartkloppingen stapten we de trein in, klaar voor het grote avontuur.

Na een aangename treinreis waren we 2 uur later op de plaats van bestemming. Normaal is de trein eigenlijk niets, maar deze keer geen last van vervelende mensen of vertragingen of wat dan ook. Vanuit de trein hoorden we de doordringende baslijnen van de muziek al tot ons komen. Het geroezemoes in de trein steeg en de adrenaline van verwachting begon te stromen. Eindelijk was het dan zover, het feest kon beginnen.

We waren redelijk snel binnen, geen vervelende rijen of uitgebreide fouilleer acties. Het heeft dus niet langer geduurd dan 15 minuutjes eerdat we konden housen. Eerst maar eventjes een beetje rondlopen en sfeer proeven. Vanuit de entree begaven we ons naar de mainstage toe. Waar het vorig jaar een genot voor het oog was, viel het dit jaar eerlijk gezegd een beetje tegen. Althans op het eerste oog vond ik het weinig spectaculair. Maar bij nader inzien was het eigenlijk best ingenieus en was het leuk in elkaar gezet. Ik denk dat de plaatselijke sloperijen, pandjeshuizen en kringlopen geen badkuip of douchecel meer in hun voorraad hebben. Het volledige podium was opgebouwd uit dit soort materiaal. Na eventjes hier te hebben stilgestaan liepen we verder naar de andere tenten. Onderweg zagen we mensen uit alle hoeken van het land en elke vorm dat een mens kan zijn. Niet geheel ontoevallig waren de vrouwen minimaal gekleed, vast vanwege het warme weer. Mij hoor je daar verder niet over klagen, maar daarover dalijk meer.

Al snel bleek dat telefonisch contact en smsen er niet in zou zitten. Het netwerk was volledig overbelast en het duurde uren als je een smsje wilde ontvangen. Dus bekenden laten weten dat we aanwezig waren zat er helaas niet in. Maar al bij binnenkomst zagen we de eerste bekenden. Vrij apart als je bedenkt dat er daar nog zo’n 40000 anderen zijn. We liepen door naar de hardcoretent. Van die laffe housemuziekjes moeten we niets hebben op zo’n feest, nee doe ons maar iets harders. En dat was het ook vanaf het begin. De hardcore tent was op het vroege uur al goed gevuld met gelijkdenkenden. De muziek stond precies hard genoeg zodat je nog normaal tegen elkaar kon praten. Geen trillende kledij of scheurden oorvliezen dus dit keer. Ik kende eigenlijk maar bar weinig nummers uit de livesets en dat is wel eens anders geweest. Ik ben er gewoon te lang uit geweest bleek nu en het wordt hoog tijd daar verandering in te brengen. Ook al kende ik de nummers niet, het was gewoon weer leuk om ouderwets raar te springen en te hakken. Het maakt eigenlijk niet uit wat je doet, zolang het een beetje in het ritme is, ziet het er altijd wel leuk uit.

Er kwamen steeds meer bekenden binnen en ik vond het er eigenlijk steeds leuker op worden. Ik vermaakte me goed met mijn zusje, maikel, ralf, Tim en denice en nog wat anderen. Helaas was dit van korte duur want opeens was ik alleen. Of ja, niet alleen, bekenden van de mensen met wie ik was, waren er nog wel maar mijn eigen vrienden waren in geen wegen of velden te bekennen. Ze waren eventjes naar de wc maar na een uurtje vond ik het mooi geweest en ging ik dus op zoek naar anderen. Gelukkig kwam ik Taco tegen het lijf, de jongen met wie mijn feestgeschiedenis zo’n 7 jaar geleden begonnen is. Ook deze dag zou ik dus met hem samen doorbrengen en dat beviel zeker goed.

We liepen wat rond en onderweg viel me 1 ding op. Het was een waar orgasme van tieten en kontjes Het leek wel alsof elke vrouw die meer aanhad dan een vierkante meter stof buiten de deur was gelaten. Menigeen liep in bikini en een groot uitgevallen servet om de heupen hun ding te doen. Als dit ding ook nog eens leuk dansen betekende dan was het natuurlijk een waar genot om naar te mogen kijken. Normaal gesproken als je op stap gaat dan zou je met 1 op de 10 vrouwen wel wat lichaamssappen willen delen. Maar bij zo’n feest stijgt dat gemiddelde zeker naar 1 op de 5. Hoe kan het toch dat je die vrouwen normaal gesproken niet ziet en bij zo’n feest komen ze met bussen tegelijk aangereden. Het schitterende is dan om een digitale camera bij te hebben en aan vrouwen te vragen of je met hun op de foto mag. Gelukkig staan ze hier niet onwelwillend tegenover en dus leverde dat dit jaar ook weer wat schitterende plaatjes op.

Even terug naar de dag. We gingen eventjes wat drinken in de blauwe tent en tot mijn grote verbazing zag ik daar opeens Luna en Pila achter de draaitafels staan. Held Luna zonder dat ik het wist? Ik vind hen eigenlijk toch wel de verrassing van de dag omdat ze echt heel lekker stonden te draaien. Lekker hard en daar hou ik toch wel van. Anders dan in de hardcorezaal voelden we hier wel de trillende werking van de bass en dat blijft een mooi fenomeen. Lekker stuiterend genoten we van deze heerlijke muziekjes. Hierna liepen we weer terug naar de mainstage waar ik tot mijn verbazing Taco niet meer zag maar Tim en Denice opeens wel voor mijn neus stonden. Het originele team was dus weer compleet en konden wij samen de dag voortzetten. Het liep al bijna tegen het einde aan toen ik voorstelde om wat drinken te gaan halen. Ik keek waar we ergens stonden en probeerde mijn weg te vinden door de duizenden mensen die tussen mij en de bar stonden. Eenmaal aangekomen deed ik een redelijk grote bestelling, zo groot dat ik precies van al mijn muntjes verlost was. Met mijn handen vol begon ik weer op de weg terug. Alles leek goed te gaan totdat er een kerel tegen me aan stootte en mijn duurbetaalde drankjes tegen de grond aan kletterden. Van mijn bestelling van 4 wodkadrankjes en 2 watertjes, bleven 2 halve wodkaatjes over en een klein laagje water. Maar ja, daar liet ik mijn dag natuurlijk niet door verpesten en ik ging weer verder op weg naar mijn vriendjes en vriendinnetjes. Ware het niet dat ik ze niet meer kon vinden. Weer was ik alleen, alleen met mijn anderhalve drankje. Ik liep van links naar rechts, van voor naar achter maar nergens kon ik ze vinden. Ik probeerde te bellen en te smsen maar ik kreeg geen verbinding. En toen kwam plots de chagrijnigheid opzetten. Geen muntjes meer, geen drankjes meer en geen vriendjes betekende voor mij geen goede zin meer. Ik heb toen maar in mijn eentje tot het einde van het feest gewacht en liep toen richting de kluisjes. Bedroefd, boos en teleurgesteld besloot ik dit feestje en dat was natuurlijk jammer. Het feest had zeker de potentie om zeer hoog te eindigen, maar dit was toch echt wel een soort van smet op mijn feestplezier. Gelukkig vond ik Tim en Denice weer bij de kluisjes zodat we toch samen naar huis konden. Zwaar gefrustreerd liep ik met ze mee naar de taxi toe, ware het niet dat we verkeerd waren gelopen en dus eerst nog een half uur op zoek konden naar de juiste plaats. Eindelijk daar aangekomen zette ik mezelf op de achterbank. Ik sloot mijn ogen en 2 uur later werd ik wakker toen we bijna thuis waren.

Het officiële einde van een mooie dag. Ik was uitgeput van alle inspanningen, teleurgesteld door het laatste uur maar hield er toch een goed gevoel aan over. Volgend jaar ben ik er zeker weer bij. Maar tot die tijd staan er nog een hoop andere feesten op de agenda die zeker ook dingen naar de bovenste plaatsen in mijn feestranglijst. Dus als jullie me ooit tegen komen op een feestje en ik loop alleen. Ga er dan maar vanuit dat ik weer iedereen kwijt ben. Het beste wat je dan kan doen is met mij op de foto te gaan zodat ik toch nog een beetje een goed gevoel aan het feestje over houd.