De Zin van het Leven

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaal geschreven heb, bedoeld voor deze site. Maar dat betekent niet dat ik niet bezig ben geweest met het bedenken van iets. Ik ben tegenwoordig aanhanger van het idee dat “alles komt zoals het komt” en dat gaat ook nu op. Ik zapte net op televisie voorbij de filmkanalen en daar viel mijn oog op de film “March of the Pinguïns.” En opeens viel de puzzel op zijn plaats. Bij het zien van deze film liet ik mijn filosofische gedachtes weer eventjes gaan en binnen no-time heb ik weer een mooi levensbeschouwend verhaal verzonnen. Wat jullie nu gaan lezen, is het antwoord op de vraag die de mensheid sinds zijn bestaan bezig houdt: “Wat is de zin van het leven?“ Weg met de Bijbel, Koran, Sonja Bakker of ander boek dat pretendeert alle antwoorden te hebben, na het lezen van dit stuk bevinden jullie je allemaal op het filosofische niveau van een Plato, Nostradamus of Michiel de Ruijter.

Zoals ik al zei, ik was aan het kijken naar “March of the Pinguïns.” Een film die anderhalf uur duurt en nergens anders over gaat dan een bende pinguïns die zich blijkbaar vervelen op de Zuidpool. Zij beginnen aan een voettocht en anatomisch gezien is dat al een prestatie op zich met zulke kleine voetjes. Zij lopen naar een bepaald punt, ergens anders op de Zuidpool, staan daar even stil en keren vrolijk weer om. Terug naar waar zij vandaan kwamen en waarschijnlijk volgen zij volgend jaar dezelfde route. Ik was dit zo aan het bekijken en ik begon me echt af de vragen wat het nut was van het bestaan van deze dieren. Ja, op de eerste plaats kun je je natuurlijk afvragen waarom ik anderhalf uur lang kijk naar een film die nergens anders over gaat dan een stel pinguïns, die op en neer lopen, maar dat komt dadelijk.

Wat is dan de zin van het bestaan van deze lieve pluizige bonte diertjes? Na een toch van enkele maanden zijn ze op het eindpunt gekomen. Je zou denken, vier feest, nodig wat zeehondenchicks uit, vang wat vis en geef een feestmaal. Maar neen, zij vormden een grote cirkel en gingen allemaal dicht tegen elkaar staan om zichzelf zo te beschermen tegen de kou. Ik denk dan: “Als jullie dan toch zo nodig een eind moeten lopen, loop dan naar een plek toe waar het warm is!” Maar menselijke logica is niet van toepassing op deze diertjes. Ook vroeg ik mij af wat de bioloog in dit verhaal voor moeilijke jeugd heeft gehad om vrijwillig een jaar lang een kudde pinguïns in ijzige kou te moeten volgen en er uiteindelijk achter te komen dat ze gewoon weer terug gaan naar waar ze vandaan komen. Wat is dan de zin van zijn bestaan?

Om het over een andere boeg (spreekwoordelijk woordgrapje want ga het nu over iets uit de zee hebben) te gooien. Ik zat laatst bij de dokter en las daar een mooi artikel over walvissen. Je weet wel, die grootste wezens op Aarde die in verschillende oceanen ronddobberen. Ook hier hadden verschillende biologen hun leven gewijd aan het volgen van deze diertjes. De walvissen werden een jaar lang achterna gevaren om zo meer te weten te komen over de route van dit zoogdier om zo zijn bestaan beter te kunnen begrijpen. Ook hier bleek dat zij een bepaalde route volgden en na verloop van tijd vrolijk weer terug zwommen via dezelfde route om het een jaar later weer dunnetjes over te doen.

In de krant van vorige week stond een heel artikel over het gebruik van speren bij apen in de jungle. Twee onderzoekers hebben een jaar lang in de jungle vertoefd om daar apen te bestuderen. Tijdens deze spannende bezigheid waren ze erachter gekomen dat jonge apen gebruik maken van speren die zij zelf maken, om andere dieren te vangen. Helaas was het de onderzoekers in een jaar (!!!) tijd niet gelukt om dit op video of foto vast te leggen. Ja, ik vraag me echt af waar je dan mee bezig bent. Wat is dan het nut om je kostbare tijd op te offeren aan deze dieren?

Er wordt wel eens gezegd dat er te weinig uren in een dag zitten, dat de tijd voorbij vliegt en dat het leven te kort is. Je kunt zoveel dingen doen, heel de dag door, maar heel veel mensen maken daar geen gebruik van. Voor velen is het veel belangrijker om te weten wat Arnie en Peter in GTST maanden lang doen, wat voor wijze raad Oprah vandaag weer heeft of uit te zoeken welke woorden met 7 letters ze zullen gaan gebruiken in het programma Lingo.

Ik denk dan: doe meer met je tijd! Ikzelf heb er ook wel eens een handje van om wat langer in bed te liggen maar op zulke momenten is dat ff nodig als ik de avond ervoor weer eens niet heb kunnen slapen. Slapen is namelijk iets wat mij niet zo heel goed afgaat. Ik weet ook niet wat het is, maar het komt verdacht dicht in de buurt bij ADHD. Niet dat dat ooit getest is bij me, ik slik er ook geen medicijnen voor en er zijn ook periodes dat ik wel rustig kan zijn, maar voor de rest ben ik over het algemeen vrij actief. En aangezien ik overal over nadenk, heb ik hier mijn gedachten ook wel eens over laten gaan. Waarom ben ik vaak zo actief? Ik denk dat ik gewoon 5 minuten te laat geboren ben en die tijd heel mijn leven in wil halen. Een andere verklaring is dat ik gewoon teveel wil doen in een te kort tijdbestek. Het is in ieder geval zo dat ik ’s nachts en vaak uren door wakker lig. Daarom heb ik ook mijn levensmotto gewijzigd. Waar het eerst ‘Carpe Diem’ was dat zoiets betekent als ‘Pluk de Dag’, leef ik nu volgens het ‘Carpe Noctum’-principe. Haal dus zoveel mogelijk uit de nacht en dat kan vaak van toepassing als je jeugdig bent en wel in voor een feestje.

Maar waar het echt om gaat is genieten, daar wil ik uiteindelijk heen met dit verhaal. Geniet van alles wat je meemaakt en pluk zoveel mogelijk. Of het nou de dag of de nacht is. In mijn tijd op Tenerife maakte ik kennis met authentieke hippies. Mensen die echt werken om te leven en niet leven om te werken. Een aantal weekjes wat werk doen, zodat zij weer wat geld hebben om verder met hun leventje te kunnen. Een leventje dat uit niet meer bestond dan rondhangen en wiet roken. Maar toch, zij leefden op de manier waarop ze het meest gelukkig kunnen zijn.

En eigenlijk geldt dit principe dan ook voor de biologen die uren van hun leven spenderen aan het observeren van dieren. Dagenlang tussen het riet zitten en kijken naar vreemde vogels of een jaar lang in een jungle zitten om daar een apenstam te onderzoeken. Een jungle zonder elektriciteit, een fijne douche, de ochtendkrant en geen koel biertje. Zij worden gelukkig van dit leven en zij kiezen daarvoor. Zij hebben leren leven met wat ze hebben en ze zeuren niet over wat ze niet hebben. Dat is voor mij de meest belangrijke les van de afgelopen jaren geweest. Ik ben hier dus niet om te oordelen over biologen, tv-verslaafden of wie dan ook. Iedereen moet maar lekker zelf bepalen wat hij met zijn leven doet. Het allerbelangrijkste is dat ze genieten en dat is dus de zin van hun leven. Zoals het ook is in mijn leven. Ik kan eerlijk zeggen dat ik heel veel pech heb gekend, dat het niet allemaal van een leien dakje is gegaan, maar het is allemaal gebeurd en dat heb ik moeten accepteren. Het gaat nu goed, ik voel me goed en ik zie de toekomst ook rooskleurig tegemoet. En wie had dat nou verwacht dat ik tot zo’n inkeer zou komen bij het bekijken van een film over de meest zinloze wandeltocht, op een plek waar het veel te koud is op Aarde. Ook daar kan ik dan weer van genieten.