Column 8: De Goede Voornemens Voor 2004, succes gegarandeerd.

(12 Januari 2004)

Hier is ie dan, de langverwachte column in het nieuwe jaar. Wat zal dit jaar ons gaan brengen op het sportieve vlak en op alle andere sociale vlakken. Ten eerste maar eens beginnen met enkele goede voornemens. Zoals ieder ander lijkt het mij ook een goed plan om aan het begin van het nieuwe jaar een aantal voorspellingen te doen over verbetering van mijn gedrag. Maar aangezien er vorig jaar zoveel is fout gegaan, zou ik niet weten waar ik zou moeten beginnen. Wat voor jaar was 2003? In 2003 is de basis gelegd voor het huidige elftal, ik beperk me even tot dit elftal want om nu heel mijn levensverhaal te typen heeft ook geen zin. Ik weet nog wel dat er in het begin hoogstaande verwachtingen waren over de positie op de ranglijst en persoonlijke successen. Een enkeling dacht dat wij kampioen zouden worden in onze competitie. Een ander dacht hij topscorer zou worden van Geldrop 5. Weer een ander dacht dat enkele helden tot grote hoogten zouden komen, maar helaas bleek één van deze helden langdurig geblesseerd en heeft daardoor weinig inbreng gehad. Zoals het een echte columnist betaamt, zou ik eigenlijk ook het afgelopen jaar nog eens even onder de loep moeten nemen. Maar om nu weer negatief te beginnen in dit hoopvolle nieuwe jaar gaat ook weer te ver. Daarom zal ik slechts enkele hoogtepunten de revue laten passeren. De eerste wedstrijd van Geldrop 5 was voor mij wel een hoogtepunt. De strijd tegen het (latere) derde elftal bracht ons hoop. Er werd goed gevoetbald en veel gescoord, iets wat later moeilijker zou zijn. In de voorbereiding ging dat scoren trouwens helemaal niet slecht want als ik het dan alleen ff over mezelf heb, dan mag ik best trots op mezelf. Ik ging zelf nog geloven ook dat ik misschien wel aardig kon voetballen. Maar na één competitiehelft ben ik een ervaring rijker en een illusie armer.

Maar om nog ff positief door te blijven gaan, ben ik ook trots op de twee gewonnen wedstrijden in de competitie. Niet geheel toevallig scoorde ik in deze wedstrijden. Een logische conclusie zou zijn dat als ik vaker ga scoren we dan ook meer wedstrijden gaan winnen. En hier kom ik bij het eerste goede voornemen van 2004. Het is mijn bedoeling om eens een keer niet knullig elke bal te verspelen maar ik wil scherp zijn. Het befaamde en beruchte samoeraizwaard moet nu van zich laten horen. Maar ja hoe ga ik dat bereiken? Trainen heeft toch geen zin, niet omdat ik dat niet nodig heb maar volgens mij is het een hopeloze zaak om beter te worden. Het is leuk om tegen een balletje aan te schieten maar echt veel schieten we, als team, er niet veel mee op. Wat zouden dan factoren kunnen zijn die een grote toekomst in de weg staan. Het aantal uren op slaap en de alcoholconsumptie op zaterdagavond is ook een groot blok aan mijn been. Een goed voornemen zou dan ook moeten zijn om op tijd naar bed te gaan zonder dat de wereld om je heen draait. Seks voor de wedstrijd schijnt geen probleem te zijn is gebleken na onderzoek. Dat is dan weer een ander voornemen. Om dit jaar maar eens een keer seks te gaan beleven. Tis misschien wat veel gevraagd maar zo af en toe moet dat toch wel kunnen dit jaar. Van seks is de stap klein naar hoogtepunten van 2003. Toevalligerwijs was er weinig seks dit jaar bij de meesten, maar ook weinig hoogtepunten bij de meesten. Zou het dan zo zijn dat hoe meer er gesext wordt, hoe meer (sportieve) hoogtepunten er zullen volgen? Om dit te toetsen verwacht ik van iedereen dat zij zo snel mogelijk een vrouw zoeken om hun lusten op bot te vieren, natuurlijk geheel in het teambelang.

Was er verder vorig jaar nog iets van enig importantie dat hier vermeld zou moeten worden? Ook al denk ik erg hard na nu, ik kan zo snel ff nix bedenken. Komt dit omdat het een slap jaar was en er weinig hoogtepunten zijn geweest of heb ik door mijn negatieve columns gewoon een verkeerd beeld op het afgelopen jaar gehad. Omdat het nu dus niet anders kan zal ik dan wel weer een negatief punt op moeten noemen. Dit keer gaat het niet over voetbal, speelwijze, inzet maar over het plezier na de wedstrijd. In het begin werd gezegd dat wij een vriendenteam zouden vormen die tot in de late uurtjes in de kantine zou vertoeven. Na een half jaar voetbal is daar maar bar weinig van gebleken. Er zijn mensen bij de kantine niet eens betreden na de afloop van de wedstrijd. Dit valt mij toch enigszins tegen. Ik had verwacht dat het elke zondag een zatte en gelukkige bedoeling zou zijn, maar niets is minder waar. Zelfs na de wedstrijd tegen EMK. Tinus doet enorm veel moeite om een wedstrijd te regelen. Van hun kant is er voor alles gezorgd. Broodjes met vanalles erop, (te) goed gebonden tomatensoep, heerlijke kipvleugeltjes. Een interne dart competitie en veel gezelligheid. Maar waar was het gros van Geldrop 5? Ik schaamde mij voor het aantal mensen waarmee wij de clubkleuren in de kantine verdedigden. Weinig animo om de eerste seizoenshelft te besluiten. Dat is dus een ander goed voornemen. Ik eis gewoon van iedereen dat zij zondags steevast vrij nemen van werk, geen plaatsje aan de eettafel van mamma reserveren maar gewoon met de rest van het team genieten van de geweldige sfeer in de kantine, die dan natuurlijk vanzelf gevormd wordt.

Wat valt er te verwachten voor 2004? Eindelijk is er de wederkering van de levende legende. Vanaf februari schijnt het zo te zijn dat Hans R. zich bij de selectie gaat voegen. Ook Ralf vd V. knokt dan voor een plaatsje in het basiselftal. Ook Frank M. is hersteld van zijn slepende dijbeenblessure en zal zijn scoringsdrift weer kunnen vertonen. Niets dan positief zie ik dus ook de rest van het jaar tegemoet. Als wij allemaal nu een beetje beter ons best gaan doen en allemaal gaan leven om deze voornemens om te zetten in het desgewenste gedrag kan niets ons meer blokkeren op de weg naar eeuwige roem. Ik zal mijn steentje bijdragen en daardoor hoop ik dat 2004 het jaar van successen gaat worden. Allemaal nog de allerbeste wensen toegewenst en ik zie jullie wel weer tijdens de volgende training of wedstrijd.

Met vriendelijke groet,

Wederom uw stralende positivist:

M. de Ruijter