Column 2: Het TweedeHelft-Syndroom, en dat is k*t.

(5 Oktober 2003)

Het zit er weer op. Wedstrijd 4 is gespeeld en de uitslag valt wederom tegen. Net als vorige week (2-3 verlies, red.) kon ook dit keer Geldrop 5 de overwinning niet veilig stellen. Om even een duidelijk beeld van de wedstrijd te scheppen, zal ik dit beschrijven in een korte en bondige samenvatting. Het was k*t. Dat zegt genoeg, meer woorden ga ik niet vuil maken aan een samenvatting. In de eerste helft waren beide ploegen van een gelijke sterkte. Enkele malen zaten er goede combinaties in het spel van Geldrop, wat resulteerde in niets, dus weer k*t. Ook van de kansen werd geen gebruik gemaakt. Nou ja, kansen….Het waren meer mogelijkheden tot eventuele kansen. Oftewel K*t. En toch kwam Geldrop 5 door een vrije trap met een vraagteken benut. Dhr. F. Reuvers nam de vrije trap voor zijn rekening en betaalde hem door een schot door de benen van de keeper in het doel te laten belanden. Zelfs dit was k*t, ook al wel er gescoord. Met deze voorsprong gingen de mannen de kleedkamers in, alwaar zij een lugubere thee met zwarte korreltjes mochten drinken (theezakje was kapot, red.), die was dus ook k*t. Tijdens de donderspeech van de wijze coach werd er nog op gewezen op de vorige wedstrijd, waarin er een 2-0 voorsprong werd ingepakt en weggeven om daarna met 2-3 de boot in te gaan en bedroefd terug naar huis te varen. Gemotiveerd alsof E. Ratelband aan het woord was geweest, kwam het elftal terug het veld op met de goede bedoelingen om het gras op te eten, de tegenstander aan te pakken en de voorsprong uit te breiden. Helaasch bleken deze goede bedoelingen een illusie. Deze droom spatte uiteen door het bedroevend slechte spel van Geldrop. Spitsen F. Manders en M. de Ruijter werden niet bereikt, de slag om het middenveld werd verloren en er kwam grote druk te staan op de verdediging. En dat was k*t. Blijkbaar is deze niet zo stressbestendig wat uiteindelijk resulteerde in een vicieuze cirkel. Dit betekende dat het spel steeds belabberder werd en dat daardoor iedereen zich begon te ergeren aan zichzelf en elkander en dat daardoor de scherpte verdween waardoor het nog slechter ging. Helaas blijkt deze vicieuze cirkel dieper te liggen dan je zo aan mag nemen. Ik denk dat een volleerde psycholoog nog moeite heeft om dit te verklaren. Daarom doe ik maar een poging. Het principe van een syndroom lijkt me duidelijk. Voor de mensen die niet weten wat het is volgt hier wat nadere informatie: complex van verschijnselen die kenmerkend zijn voor een bepaalde ziektetoestand. Een complex is een ingewikkelde verzameling van zaken. Deze zaken kunnen zowel psychologisch als fysiek zijn. Bij Geldrop heeft het met allebei te maken. Fysiek komt men gewoon te kort. En dat is k*t. Je fysieke gesteldheid heeft te maken met hoe je beweegt. Ben je beter in conditie, heb je dus meer adem over om acties te ondernemen, hoef je je niet zo druk te maken om je uitputting en kan je je dus beter druk maken om je voetbal, wat dan resulteert in beter voetbal. Helaas bleek vandaag dat men elke keer een stapje te laat kwam. Net niet scherp was. Bang voor het duel. En de tegenstanders hadden de vrije doorgang. Hierdoor ging men bij zichzelf te rade en kwamen zij tot de conclusie dat het voetballenderwijs niet lekker ging. Hierdoor ontstonden er meer conflictsituaties. Zowel innerlijk als uiterlijke conflictjes betraden de voorgrond. Men had ruzie met zichzelf, werd onzeker over zijn voetballende kwaliteiten, ging zich druk maken om een simpele pass, hierdoor had men minder tijd om wel de goede actie te kiezen en moesten alle passes snel en onordelijk genomen worden. Dit had tot gevolg dat de teamgenoten daar geen hoge pet van hadden en dus het conflict zochten met zijn teamgenoot. Oftewel zij begonnen zich op negatieve wijze uit te laten over de speelwijze van zijn kameraad. Hierdoor werd de kameraad weer boos en dat had weer invloed op zijn speelwijze. Maar waar maat iedereen zich nu druk om? Waarom lukt het in de tweede helft niet? Enerzijds door dat conditieniveau wat minimaal 5 meter beneden N.A.P.-peil is. Anderzijds is het angst, pure angst. Angst om op achterstand te komen, angst om te verliezen en angst om wederom te falen in de maatschappij. En dat is k*t. Elke speler is geselecteerd op zijn kwaliteiten, anders zou hij of zij niet mogen spelen het kwalitatief hoogstaande en prestigieuze elftal. Uitgaande van deze kwaliteiten hoeft niemand angst te hebben. Iedereen kan slagen, mits de wil aanwezig is. Positief denken is de bouwsteen van succes. Ga uit van je eigen kwaliteiten en ook jij kunt een winnaar zijn. Immers, geloof is sterker dan alle materiele zaken op den aarde. Geloven gaat boven je lichaam uit, dus ook boven die van de tegenstanders. Wanner het geloof sterk genoeg is, zul je zien dat je sowieso al één stap voor bent op je tegenstander, en dat is dan om die conditionele achterstand van net op te vangen. Wat vallen er verder nog voor spannende dingen te melden over speelronde 5 en alles wat daarmee te maken heeft. Helaas moesten wij Michael missen. Ook zonder hem hebben we niet kunnen winnen, dus niet alles ligt aan hem. Verder het heugelijke bericht dat Martijn eindelijk (na 14 maanden, red.) weer een vrouw tot zich heeft genomen. Deze blonde deerne heeft hij opgedaan in Tilburg. Naar verluidt schijnt ze nog mooi te zijn ook, pas na (eventuele naakt) foto’s hier op de site, kunnen wij daar een oordeel over vellen. Opmerkelijk is de tweede gele kaart van Rob Gruijters, deze onverlaat lapt al twee wekend e regels aan zijn laars en is twee keer getrakteerd op geel. En dat is k*t. Gelukkig is deze kaart vandaag kwijtgescholden, zo kan een scheids dat dus ook doen (hint, red.). Voor de rest heb ik er niet veel over te melden. Na de desillusie van vandaag, moet ik nog eens goed nadenken over de toekomst en de eerdere prognose van dit seizoen. Maar zoals eerder vermeld is, moeten wij door middel van een positieve gedachtegang, een tomeloze inzet en het enthousiasme van een puber bij het zien van blote tieten, toch nog kunnen slagen. En dat is niet k*t.