Column 14: De busreis die weekendje-weg heette

(10 Juni 2004)

Ik zat maandag in de trein naar Maastricht toe maar er kwam gewoon geen leuke vrouw naast me zitten die me begon te pijpen. Toen ik eenmaal op school was, was er helemaal geen vrouw die vroeg of ik ff mee ging naar de wc. Hoe schokkend is dat als je een weekend lang alleen maar porno hebt gezien waarbij glimlachen naar elkaar al genoeg reden tot sex was. Maar wederom bleek dit een desillusie, net zoals veel van het afgelopen weekend. Wat een onvergetelijke indruk achter had moeten laten in ons geheugen, is iets van zijn glans verloren door de talloze zaken die fout zijn gegaan. Eigenlijk had ik ook niets anders verwacht want heel het jaar is alles fout gegaan wat wij gezamenlijk deden en natuurlijk komt dat wederom tot zijn uiting tijdens dit fantastische tripje. Maar natuurlijk ging niet alles fout en overdrijf ik wanneer ik zeg dat ik me niet heb vermaakt. Het is alleen zo dat ik wel goed uitgerust ben na al dat wachten en rondrijden. Wanneer we eens gaan rekenen kom ik tot de volgende conclusie. Laten we gaan rekenen vanaf 17.15 uur op vrijdagavond, dan komen we tot de conclusie dat we tot aan zondagavond 22.00 uur, 50 uur en 3 kwartier samen zijn geweest. Van deze 50 uur heeft er zeker 35 uur porno op gestaan. Voor de rest is er gemiddeld in deze 50 uur om en nabij de 14 uur geslapen omdat sommige sissy’s nog extra in bed wilden blijven liggen. Dan blijft er dus 36 uur over voor activiteiten. In die 36 uur trek ik 2 uur af om een voetbalwedstrijd te spelen waardoor er 34 uur over blijven. Daar gaan nog de 7 uur vanaf die wij verbruikt hebben bij het mountainbiken en roeien. Waardoor er nog 27 uurtjes overblijven. Van die 27 uur hebben we zeker 2 uur ontbeten, 2 uur gebbqt en dan nog 2 uur bij McDonalds vertoefd. Dus dan houden we 21 uur over. Daar wordt nog 2 uur vanaf getrokken voor het poetsen en dan houden we 19 uur over. In die 19 uur hebben we dus gezopen, gewacht en rondgereden. Zuipen tel ik bij het wachten omdat je eigenlijk ook alleen maar zit en niets aant doen bent dan enige alcoholinname door de slokdarm. Vandaar dat ik zo uitgerust ben na dit weekend, want in een normaal weekend verdoe ik niet zoveel tijd met zitten en rondrijden.

In de weken voor dit weekendje werd er veelal gespeculeerd waar de reis ons heen zou brengen. Uit betrouwbare bronnen bleek dat we naar Denemarken zouden gaan, maar logisch beredeneerd is een busreis van 8 uur iets teveel van het goede als we pas om half 6 ’s avonds vertrekken. Daarna werden vele ideetjes in het roddelcircuit geopperd, zoals Duitsland, Texel, België en Friesland. Door middel van goede research bleek dat het een land betrof dat te maken had met de landcode +32, dus België….. En aangezien de organisator had verteld dat hij de persoon moeilijk kon verstaan en begrijpen moest dit wel Franstalig België zijn. Uiteindelijk bleken we er niet veel naast te zitten en was het in de laatste week zelfs al bekend bij velen. Door die onzekerheid heb ik dagen moeilijk geslapen. Ik heb lang lopen piekeren over wat we gingen doen en hoe we dat gingen doen. De spanning was voelbaar en mijn enthousiasme rees met de dag. Om dit weekend goed te overleven had ik een goede voorbereiding nodig. Je begint met elke avond bier te drinken. Je maakt een planning om de hoeveelheid meer te laten worden naarmate heet weekend dichterbij komt. Je neemt een bad vol met bier. Je laat een infuus inbrengen met alcohol. Je doet bier bij je cornflakes. Je poetst met bier je tanden. Allemaal voor het heilige doel: het overleven van dit weekendje weg. Toch jammer dat ik geen bier lust en dat deze voorbereiding dus voor niks was. Ik had dus andere middelen nodig om dit weekend in een roes door te komen. Die middelen vond ik in Apfelkorn, Passoa, Pina Colada en Jus samengebracht in een mooie shaker, waarmee lekkere borreltjes te maken waren. Het geschiedde dan ook dat na 5 minuten rijden de eerste borreltjes achter de kiezen waren en ik moet zeggen dat de heenreis hierdoor een stuk aangenamer was. Dat we verkeerd reden en dat onze chauffeur niet geheel stabiel op de weg lag, deed ons niks meer, wij namen alles voor lief, als we er maar zouden komen. En na een barre tocht van een aantal uur was het tijdstip aangebroken dat we kennis mochten maken met de prachtige omgeving en onze residentie voor het aankomende weekend.
Het huis viel in de categorie kleine villa, met daarbij een omliggend grasveld waar we konden doen en laten wat we wilden. Er was tevens een kampvuur aan te leggen wat de kleine en ondeugende jongens in ons naar boven bracht. Vele kleine boompjes en stukken hout hebben hier het einde van hun leven gezien en zijn opgestookt om als as te vervliegen in de nacht. Bij binnenkomst werd iedereen geacht om zo snel mogelijk naar de gezamenlijke ruimte te gaan, hier bleek een boze reisleider het niet eens te zijn met de bierconsumptie van een aantal gasten in de verschillende bussen. Na een verhitte discussie was het tijd geworden om de spullen uit te laden en de bedden van de verschillende slaapkamers te bevolken. Wat er toen volgde was een alcoholorgie, er werd bier ingenomen alsof het ranja was en iedereen bleek last te hebben van een persistente dorst waardoor het nodig was om het ene na het andere biertje weg te slurpen. Gelukkig voor mij was er een heerlijke fles whisky aanwezig waar ik mij in alle rust op uit mocht leven. En toen was het opeens tijd om te slapen, heerlijk slapen dat ongeveer een uurtje of 5 plaats mocht vinden.

Toen brak de dag aan die het hoogtepunt van dit weekend moest gaan vormen. Er stond een voetbalwedstrijd gepland waarna we zouden genieten van een heerlijke barbecue om een goede bodem te leggen om ’s avonds vol gas te feesten in een discotheek in België. Wederom mochten wij plaatsnemen in de bus om ons te laten vervoeren naar de plaats van de wedstrijd. Deze wedstrijd werd gehouden op een speciaal synthetisch veld wat uitermate geschikt bleek voor de zaalvoetbal-spelende tegenstander van Geldrop 5. Wij werden namelijk compleet overlopen en gingen roemloos ten onder. De score zal niet vernoemd worden. Na deze spannende wedstrijd mochten we weer terug in ons geliefde vervoersmiddel. Een heerlijke barbecue was wat ons te wachten stond toen we na een lange rit te wachten stond. Heerlijk bereid voedsel wat niet door iedereen werd gewaardeerd omdat er nogal veel overbleef. Maar iedereen was natuurlijk gespannen om op stap te gaan en kon daardoor vrij weinig eten. De gesprekken tijdens het eten waren weer van een hoogstaand niveau. Zo zijn er zeker eental personen maandag nog naar de plaatselijke drogist gerend om daar het wondermiddel Veet te halen, met aloë vera. Naar verluidt is dit middeltje beter dan een scheermesje of scheerpapparaat en gemakkelijk in het gebruik. Na het eten werd er een douche genomen, nog ff gerust en als afsluiter nog wat meer porno gekeken. Porno ja, een raar verschijnsel. Zet een porno dvd op en iedere man in de ruimte zit gebiologeerd naar het scherm te kijken, alle aandacht is gevestigd op de penetratie. En die was er nogal veel, penetratie bedoel ik. Tijdens het ontbijt een volledige penetratie, tijdens het middaguur een volledige penetratie, tijdens het zuipen een penetratie en dus natuurlijk ook voor het op stap gaan was er penetratie. Door al dit gepenetreer werden de verwachtingen steeds hoger, iedereen was enorm enthousiast, om het zo maar eens te noemen, en keek uit naar de avond die komen ging in een discotheek vol voluptueuze vrouwen. Helaas liep deze avond uit op een grote teleurstelling. Ten eerste was er weer een busrit die vrij vermoeiend was, waardoor het moraal al een beetje zakte. Toen kwamen we bij de desbetreffende discotheek aan en bleek dat ze bang waren voor ons, een groep van 25 vriendelijke en spontane jongemannen. Ondanks onze goedbedoelde pogingen kwamen we niet binnen omdat een aap van 2 meter zich belangrijker voelde dan de omzet die gedraaid kon worden. Na deze eerste teleurstelling vertrokken we maar weer richting een andere uitgaansgelegenheid. Maar omdat sommigen van ons hun identiteitsbewijs vergeten waren, wat duidelijk werd gezegd vantevoren, kwamen we ook bij deze 2e tent niet binnen. Dus toen moesten we maar terug naar het huisje. Maar door al het gezuip van de afgelopen dagen was er geen druppel alcohol meer aanwezig waardoor het in blikjes gekocht moest worden bij de plaatselijke shoarmatent. Dit heb ik van horen zeggen omdat ik de terugreis heerlijk heb liggen slapen achterin de bus waar normaliter de tassen liggen. Eenmaal thuis was ik nog meer gaar dan voorheen waardoor ik deze nacht niet echt heb mee gemaakt. Dat geldt ook voor de rest want het nieuw gekochte bier werd niet veel geconsumeerd en iedereen lag redelijk op tijd in bed, om deze teleurstellende dag maar zo snel mogelijk achter ons te hebben.

De nieuwe dag brak aan en de tijd om onszelf klaar te maken voor vertrek was gekomen. In een rustig tempo werd alles ingepakt en gepoetst. Wat zeker wel nodig was na dit weekendje weg want 22 mannen in 1 huis zonder vrouw, zorgen voor veel troep. Na het lekkere ontbijt met oud en hard brood mochten we weer de bussen in, die ons richting La Roche zou brengen. Want dat was de bestemming waar we onszelf gingen vermaken op de mountainbike en in een kano. Na wederom een lange busreis kwamen we op plaats van bestemming aan waar we allemaal een fiets uit mochten zoeken. Ons werd verteld dat we meteen na een oude houtzagerij de weg rechts moesten nemen en Frank Manders kreeg de kaart in handen geduwd dus niets kon meer fout gaan. De eerste beklimming werd een feit na iets wat op een houtzagerij leek. Maar al na een meter of 25 steil omhoog kwam er een einde aan de klimaspiraties van Jochem. Met een lekke band mocht hij huiswaarts keren waar hij een nieuwe fiets kreeg en het nog eens mocht proberen. Helaas bleek deze beklimming voor iedereen in onze groep te steil en moesten we het parcours lopend afleggen, zelfs dit was al moeilijk voor sommigen, ik noem verder geen namen, we weten allemaal wie die 2 langzame personen waren waar we altijd op moeten wachten. Door deze beklimming kwamen we terecht op een parcours wat uitgezet werd voor een marathon door de bossen. Omdat we dachten dat we nog goed zaten, volgden we dit traject maar. Het bracht ons door de bossen in een afdaling waar de band van Carl sprong. Maar omdat hij zeker wel stoer is ging hij die afdaling in met een lekke achterband wat natuurlijk levensgevaarlijk is. Maar alles ging nog goed, nou ja alles. Er raakte niemand gewond, alleen uitgeput van deze verkeerde route. Toen we beneden bij een grote weg uitkwamen, leek het alsof door de hand van God een medewerker van het fietsverhuurbedrijf langs kwam. Hij ruilde de fiets van Carl in en wees ons weer op weg. Waarschijnlijk ging er weer wat fout want we moesten een beklimming maken die nog steiler dan de 1e was en onderweg werden we gepasseerd door boze marathonrenners die niet begrepen wat wij op die route deden. Toen we eenmaal boven waren, zagen we daar voor het eerst tijdens dit weekend een mooie vrouw. Of ja, eerder een klein meisje, maar zeker wel mooi. Dat was dus duidelijk het enige hoogtepunt van de dag. Toepasselijk dat dit moment ook kwam op de top van de berg. Na deze prachtige ervaring mochten we door de bomen op een smal bospaadje afdalen en toen we eenmaal beneden waren bleek dat we op precies hetzelfde punt waren als waar we de 2e steile klim begonnen waren. Redelijk frustrerend was dit en we waren dus weer verdwaald. Maar toen kwam het volgende wonder want wederom kwam er een bus van het bedrijf langs die ons een plek wees waar we moesten stoppen zodat we daar opgehaald zouden worden met de bus om te gaan roeien, want fietsend haalden we dat nooit meer. De weg naar het ophaalpunt was een afdaling en in hun jeugdig enthousiasme waren er 4 personen die niet omkeken en hard voorbij het punt gingen en pas een paar kilometer later in de gaten hadden dat ze wederom verkeerd zaten. Dus toen moesten we weer wachten op hen. Uiteindelijk kwam alles goed en mochten we met de bus naar het punt waar we zouden vertrekken met de kano’s. Deze toch bleek ook nog 20 minuten te duren en dat hadden we dus echt nooit gehaald met de fietsen.

Bij de kano’s mochten we genieten van een prachtige lunch om even op kracht te komen voor de zware tocht te water die we voor ons hadden. Er werd verteld dat het water 60 cm hoog stond zodat we makkelijk overal doorheen konden varen. Niets bleek minder waar want het water stond op enkelhoogte en we moesten vaak uit de kano om hem weer op gang te krijgen. Niet dat dat zoveel uitmaakte omdat we toch al nat waren door het gespetter naar elkaar en het omduwen van elkaars kano, in de redelijk diepe stukjes dan want sommige stukken waren wel 60 cm. Na een uur was het leuk geweest en dachten we dat het niet ver meer kon zijn. Dat dachten we ook na 2 uur. En toen opeens waren we er. Ik weet niet precies hoe lang we erover gedaan hebben maar om een voorzichtige schatting te geven zeg ik dit: té lang. Onze legermannetjes wilden natuurlijk weer het snelst zijn en waren reeds meer dan 30 minuten voor ons gearriveerd. Een schrikbarende ontdekking was dat wanneer je edele delen enkele uren met het koude rivierwater in contact zijn geweest dat ze dan enigszins verschrompeld in je broek hangen. We dachten dus dat we zo snel mogelijk op konden ruimen om naar het hotel te gaan om daar te kunnen genieten van een heerlijke douche die het vieze rivierwater van onze besmeurde lichamen af zou wassen. Helaas was dit niet het geval en we waren duidelijk in de aap gelogeerd omdat 2 mensen het zo nodig vonden om onderweg te stoppen en wat te gaan drinken en zich niet te bekommeren om ons lot. Zij kwamen dus ongeveer een uur later aan, waardoor wij geen tijd meer hadden om te douchen en dus in ons vieze kloffie huiswaarts moesten gaan. Eindelijk huiswaarts want ik, en meerderen met mij, hadden het helemaal gehad. Dat bleek ook uit de ambiance in de bus waar iedereen lag te slapen en diegenen die wakker waren hadden niets meer tegen elkaar te vertellen. En na een busrit van wederom een paar uur zat het erop. Het weekend was ten einde en was dé gebeurtenis van het jaar voorbij. Niets meer om naar toe te leven, van de ene kant jammer dat het erop zat en van de andere kant waren we eindelijk verlost van dit tergend weekendje wachten. Ondanks alles wil ik nog ff de reisleiders bedanken voor hun inzet en enthousiasme waarmee ze hebben geprobeerd om ons zo goed mogelijk te vermaken. Ook wil ik mijn teamgenoten bedanken voor het creëren van een leuke sfeer waardoor het weekendje bol stond van gezelligheid. Ik dank jullie allen en tot volgend seizoen.