Column 10: Geloof in Geldrop 5

(19 Maart 2004)

Hallo gepeupel, kennen jullie mij nog? De nietsontziende criticus van Geldrop 5 is weer terug met een column. Als het goed is gaan er vanaf nu ook meer wedstrijden door en heb ik dus ook meer redens en motivatie om een gezellig stukje te schrijven over de verrichtingen en avonturen van Geldrop 5. Wat is er zoal de laatste tijd gebeurd? Omdat we weinig gevoetbald hebben, moet ik maar iets schrijven over de randzaken die beleefd worden door dit zootje ongeregeld.

Met alle lof en respect mag ik zeggen dat Jasmijn goed van zich heeft laten spreken. Met haar acties bewijst ze wekelijks een steun te zijn voor dit groepje kansloze mannen. Ik denk dat zij wel eens bedankt mag worden voor gedane zaken. Toch? Tinus, Carl en Luuk denken er vast ook zo over. Wat is er verder nog gebeurd wat het vermelden waard is? Misschien de verjaardag van Carl, waar hij verblijd werd met allerlei cadeaus die goed van pas kunnen komen in eenzame tijden. De vraag is alleen of die artikelen reeds gebruikt zijn.

In de vorige column repte ik over een correlatie (statistische samenhang) tussen seks en voetbal. Ik vraag me af of iemand nog aan dit verband gedacht heeft want volgens mij heeft niemand, afgezien van de vaste relaties (hoop ik), de moeite genomen om dit ff uit te testen. Want zo goed waren de afgelopen twee wedstrijden niet. Als ik goed nadenk hebben wij pas 2 wedstrijden gespeeld na de winterstop en dat was twee keer een wedstrijd uit. De eerste wedstrijd was tegen ESV, mede degradatiekandidaten. Veel van deze wedstrijd kan ik me niet herinneren. Afgezien dat S. Bolk en T. vd Velden zich voor het team wilden inzetten. Helaas bleek 1 wedstrijd per zoveel maanden al teveel voor Tim. Hij scheurde met een prachtige trap die je zelfs in de American Ninja films deel 1 tot en met 5 niet ziet, zijn kruisbanden af in zijn linkerknie. Natuurlijk is dit een groot gemis voor dit elftal. Volgens mij bleven wij in dit potje steken op een bloedeloos gelijkspel.

Dat wij dus nog steeds niet in vorm zijn bleek in de 2e wedstrijd tegen de opa’s van Wilhelmina Boys. Het enige wat me nog echt van deze wedstrijd bij staat is de irritante tuinkabouter van hun op het middenveld. Het verbaasde me dat de lokale psychiatrische inrichting deze man een dagje vrij had gegeven van zijn taken bij de vijver (tuinkabouters staan toch altijd bij vijvers?). Al vanaf de aftrap probeerde hij lollig te zijn, wat af en toe niet gewaardeerd kon worden door enkele spelers van ons. Hierdoor volgde dan ook een negatieve repliek op zijn ingevingen. Wat me wel opviel was dat niemand van zijn eigen team het voor hem opnam wanneer hij in een probleemsituatie terechtkwam. Ik denk dat niemand van hun team deze kabouter graag in de tuin wil hebben staan. Hoe ging de wedstrijd verder? Al na enkele minuten kwamen wij op een achterstand door een niet zo heel sterke actie van onze keeper M. Maas. In een regelrechte Kahn actie liet hij de bal door na een indraaiende corner, wat plotsklaps de goal van het seizoen werd voor diegene die de corner nam. Hierdoor zakte bij mij persoonlijk de moed in de schoenen. Lekker motiverend is het niet als je met de beste bedoelingen aan een wedstrijd begint en je ziet je droom al zo uiteen spatten. Het werd dus wederom een kansloos verloren wedstrijd. Wij kwamen er voetballend niet aan te pas en gingen onze frustraties botvieren op elkander en op de scheids. Van positieve coaching was weinig te merken deze wedstrijd. Tevens zou ik graag willen aangeven dat een veld 2 helften heeft. Het is dus echt niet genoeg om de bal tot aan de middellijn te krijgen en dan weer te verliezen. We kunnen pas scoren als we over de middellijn zijn en dat gebeurt pas als we eens normaal leren passen en de middenvelders gewoon de bal aan de voet kunnen houden. Door het inbrengen van Martijn van Rooij zag ik vooruitgang. Door middel van een paar goede acties voorzag hij de spitsen van balbezit. Helaas faalde de spits weer hopeloos en werd er dus wederom niet gescoord in deze wedstrijd. Het stootte mij tegen mijn zere been dat mensen het tegenwoordig niet meer erg vinden om te verliezen. Dit bleek uit het feit dat mensen bijna stonden te klappen bij hun vierde doelpunt. Oké hij was goed ingeschoten maar hoe kan iemand zijn man zo laten lopen? Als we nog ooit willen winnen moet iedereen duidelijk zijn taak weten en je man in het veld bij houden.

Je taak kennen ja, nog zoiets. Sinds de start van de tweede competitiehelft heeft Geldrop 5 het genoegen om onder een nieuwe coach te trainen. Een coach die advies geeft, opbeurende peptalks houdt en mensen op zijn plek zet. G. de Ruijter denkt zoveel verstand van zaken te hebben dat hij aankomende zondag het team grondig gewijzigd heeft. Zo stond in de boulevardpers dat hij C. van Lierop in de spits wil posteren. Daaromheen spelen R. vd Velden en F. Reuvers in aanvallende posities. F. Reuvers wordt gebruikt als aanvallende middenvelder en R. vd Velden speelt dicht bij de stormram om zo te profiteren van de kracht en het balbezit voorin. Als centrale middenvelder speelt F. Manders een belangrijke rol als spelverdeler. Hij zal zijn offensieve acties moeten staken en zich vooral richten op het in stelling brengen van de aanvallers en het verspreiden van het balbezit. Rechts op het middenveld wordt J. Crooijmans op zijn plaats gezet. Een positie die beter bij hem past. Nu kan hij met zijn loopvermogen gevaar stichtten vanaf rechts. Hetzelfde geldt voor M. de Ruijter. Zijn nieuwe positie als linkshalf bevalt hem bij voorbaat al niet maar als hij daar neer gezet wordt zal hij toch wederom zijn beste beentje voorzetten in het teambelang. Het is duidelijk een ander concept dan voorheen en we zullen zondag wel zien wat er van gaat komen. En zondag wordt belangrijk, dames en heren. Zondag kan wel eens de doorslaggevende wedstrijd zijn van dit seizoen. Ook zij verkeren in de onderste regionen van de ranglijst en als wij deze wedstrijd tot een goed resultaat brengen dan ben ik er heilig van overtuigd dat wij in deze klasse blijven spelen. Moet ik het belang van deze wedstrijd dan nog eens onderstrepen? Is de strijd van leven op dood niet goed genoeg om daar de broodnodige motivatie uit te plukken? Dit is de wedstrijd waar we allemaal op hebben gewacht. Nu moeten wij het doen. Ik herinner jullie aan de thuiswedstrijd waar we met 2-0 voorstonden en het met 2-3 uit handen geven. Dit geeft aan dat er wel degelijk mogelijkheden zijn. Voetbal deze wedstrijd niet voor jezelf, maar voor je teamgenoten. Als je ziet dat hij het niet kan bijbenen, zet dan een extra stapje voor hem. Als we elkaar allemaal opvangen, kan er niets meer verkeerd gaan. Vechten voor elkaar is van essentieel belang. Vechten voor balbezit, vechten voor kansen en vechten voor doelpunten zodat wij op het einde de strijd tegen degradatie gewonnen hebben. Want dat is de keerzijde van het verhaal. Degradatie komt steeds dichterbij en dat is absoluut niet nodig. Geloof in je eigen kunnen, iedereen bij ons kan voetballen. Het komt er alleen niet uit. Als je in moeilijkheden komt deze wedstrijd, vraag aan een medespeler om je te helpen. Samen komen we er wel uit. Samen staan we sterk en samen gaan we zondag winnen. Een mooie peptalk dacht ik zo. Hierbij wil ik jullie nog één ding verzoeken. Willen jullie aub niet teveel drinken op zaterdagavond. Volgende week maakt me niet uit, maar deze wedstrijd is van dusdanig belang dat je maar een keertje wat minder alcoholische versnaperingen tot je neemt zodat je zondag scherp aan de wedstrijd begint. Als iedereen zich goed voorbereidt wordt het zondag een mooie dag. Ik geloof erin, jullie ook?

Waar ik niet meer in geloof is El Salvador, de verlosser Hans Roosenburg. Wederom laat hij het team in de steek. Wederom is er geen return of the legend en wederom moeten wij het zelf oplossen. Maar dat maakt niet uit. Want we zijn een nieuwe weg ingeslagen. Een weg die ons gaat leiden tot grote hoogten en uiteindelijk leidt deze weg ons tot het kampioenschap. Vanaf nu breken andere tijden aan, vanaf nu gaan we winnen. Ik geloof, jullie ook?