Bert en Ernie als echte superhelden

Je ziet het vaak bij wereldberoemde sterren als Madonna, Beyoncé of Lady Gaga. Lange rijen vol ongeduldig wachtende mensen. Gistermiddag was het gemeentemuseum in Helmond het theater en waren Bert en Ernie van het kinderprogramma Sesamstraat de supersterren. Ouders kijken op hun horloge, de kinderen staan letterlijk te springen om binnen te mogen. Er komt zelfs een beveiliger aan te pas om de deur dicht te houden. De boodschap is duidelijk: dit is een bijzondere middag.

De geparkeerde kinderwagens in de centrale hal verraden al een beetje van de populariteit van de twee bekendste Sesamstraatfiguren. De kinderen die beneden rondlopen hebben hun portie al gehad en kunnen voldaan naar huis. Althans, dat vinden de ouders. De kinderen zelf lijken geen enkele haast te hebben. Als Bert en Ernie de trap afkomen omdat ze even moeten genieten van een welverdiend rustmoment, worden ze weer aangevlogen door de jongens en meisjes die nog één keer met ze op de foto willen.

Medewerkster Annemarie Robesin ondergaat de drukte gelaten. Ze vertelt dat het al vanaf één uur ’s middags druk is en de kinderen maar niet willen gaan. Het lijkt alsof veel kinderen de kortdurende afwezigheid van hun helden niet eens opmerken. Ze gaan vlijtig door met het ervaren van de spullen in het museum. Je mag namelijk bijna overal aanzitten en dat hoef je geen tweede keer te zeggen. Het museum bevat een knutselhoek, een aantal videoschermen, een hoek waar je blokken op kunt stapelen en ontzettend veel afbeeldingen en verhalen over alles wat maar met Sesamstraat te maken heeft. Het zorgt er allemaal voor dat de kinderen zich geen moment hoeven te vervelen. De kinderen schieten links en rechts langs je heen. Boordevol energie en uitgedost met gezonde rode wangen. Sommigen huilen omdat ze hun moeder kwijt zijn of omdat andere kinderen hun plek innemen op de uitkijkpost en ze daar zelf wilden staan. Anderen proberen hun ouders mee te sleuren. Een moeder wijst haar kind op de aanwezigheid van Pino. “Ja, die is niet echt”, is het aandoenlijke commentaar.

Dat Bert en Ernie voor de peuters en kleuters wel echt zijn, blijkt uit het aanwellende gejoel. Een orkaan van geluid barst los als de twee vrienden de grote zaal binnenkomen. De zaal wordt verlicht met cameraflitsen en het is dringen om een plaatsje om op de foto te mogen. Bert en Ernie staan een paar meter van elkaar af en gaan rustig met iedereen op de foto die maar wil. Zelfs sommige vaders willen eventjes vlug met de grote poppen op de foto. Een klein meisje met vlechten springt enthousiast voorbij en roept: “Mama, moet je zien, Bert!” Na de foto ziet ze haar volgende prooi. “Ernie, Ernie, Ernie! Mama, ik wil naar Ernie!” En Bert en Ernie? Die geven vriendelijk een hand, een high-five of een knuffel aan iedereen die wil. Zelfs aan sommige vaders.