Bagagedrager

dag lieve mensen

tis hier nu diep in de nacht maar ik heb geen zin om te gaan slapen. Daarom zit ik hier nu boven in het hotel in het diepste geheim te internetten zodat ik jullie weer kan verblijden met een mooi verhaaltje. Want ik voel aan mijn water dat jullie wederom smachten naar een literair hoogstandje.

Ik moest gisteren djen bij de kinderdisco en daar viel mij wat op wat mij weer aan het denken deed doen. Het was nogal een vreemd kind dat motorisch niet echt helemaal in orde was en daarom dus ook niet echt de dansjes kon volgen. Desalniettemin waren de ouders (ook niet God´s beste creaties) overweldigend trots dat hun kind zich spastisch deed voortbewegen op de maat van de muziek. Toen vroeg ik me af: hoe kan je nou blij zijn met zo´n kind? Het was gewoon duidelijk dat het kind gedoemd was om altijd als laatste met gym gekozen te worden. Hij zal over 10 jaar alle uiterlijke kenmerken bezitten om en doel van menig pesterijtje te worden en hij zal daarom nooit gaan sporten, geen zelfvertrouwen kirjgen, een loser worden en daardoor geen vrouw aan de haak slaan en dan eenzaam en alleen sterven.

Ik vroeg me toen af wat ik voor kind was en dacht daarbij aan de vele rare gedachtes die ik had toen ik klein was. Ik herinner mij nog dat ik een jaar of 10 was (om en nabij dan he) en ik dacht dat ik alle wijsheid van de wereld in pacht had. Ik had ooit eens gehoord dat fietsen goed voor het milieu was. Het meest logische is dat mensen dan denken dat het komt omdat men de auto´s laat staan en daardoor minder uitlaatgassen zijn en dat daardoro de lucht niet vervuild wordt en dat het daardoor dus gezonder is. Of dat mensen meer lichaamsbeweging krijgen door te fietsen en dus beter voor hun lichaam zorgen. Compleet logisch lijkt me dit, maar nee ik moest weer eens wat anders denken. Ik had namelijk het ingenieuze plan bedacht van de werking van spaken.

het idee is alsvolgt: een fiets heeft 2 wielen, in die wielen zitten spaken. Wanneer je de ketting rondtrapt gaan de wielen zich bewegen. Hierdoor gaan ook de spaken bewegen en vormt er zich zo een soort luchtfilter. Ik dacht dus dat door middel van het ronddraaien van de spaken, de lucht erdoorheen gezogen werd, de spaken zorgden ervoor dat de lucht gefilterd werd en daardoor zou je dus een schonere lucht krijgen. Perfect bedacht, ware het niet dat ik alleen vergeten was dat ronddraaiende spaken geen verschonende functie hebben.

Een ander ingenieus idee van mij was om leven te creeren in mijn slaapkamer. Nu doen heel veel mensen dat tegenwoordig, maar toen ik een jaar of 10 was dacht ik daar nog niet aan. Ik had namelijk ooit eens ergens gelezen dat door de zon er leven in water was gekomen en dat door de evolutie deze vorem van leven uiteindelijk resulteerde in vissen en dat die vissen dan op het land zouden gaan leven en dat er daardoor andere soorten zouden ontstaan. Om dit te ondersteunen plaatste ik een klein bakje met water achter mijn raam. Natuurlijk wel in het zonlicht want daardoor zou er nieuw leven ontstaan. Elke dag bij het opstaan rende ik naar het raam en keek ik in het bakje. Maar telkens weer liep ik tegen een grote teleurstelling aan. Er kwam nix in het water, geen vis, geen nieuw leven, helemaal nix. Ik voelde mij in de steek gelaten door Darwin (die kerel van de evolutietheorie), ik was weer een ervaring rijker, maar een illusie armer.

Toen ik in de eerste van de middelbare school zat, moesten wij een keer een werktsuk bij Aardrijkskunde inleveren. Ik weet niet meer waarover het zou moeten gaan maar mijn werkstuk ging over het gat in de onzonlaag. Ik had rekening gehouden met de dampkring, ozonlaag, gevaarlijke gassen, smelten van de ijskappen en de overstroming van al het land daardoor. Alleen had ik geheel mijn eigen interpretatie daaraan gegeven. Ik dacht namelijk dat door het gat in de ozonlaag, de aarde op zou warmen en daardoor de ijskappen zouden smelten. Naar mijns inziens zou daardoor al het land overstromd worden en zou de aarde 1 grote oceaan worden. Maar ik had een perfect antwoord daarop. Ik dacht namelijk dat als er alleen maar water zou zijn, en veel hitte door de zon, dat er dan ook veel damp zou komen. Deze damp zou dan de dampkring opvullen (vandaar de naam dampkring) en dan zou de ozonlaag zich dus weer vanzelf herstellen. Daardoor zou al het leven zich op aarde weer herstellen (zie mijn theorie over de evolutie in het voorgaande stukje) en zou de mens weer gelukkig kunnen leven. Ik kan mij ook nog herinneren dat ik dit werkstuk terug kreeg met een onvoldoende terwijl ik er lang aan had gewerkt. Het enige antwoord van de leraar was dat het zo niet in elkaar zit. Weer werd ik gedesillusioneerd achtergelaten.

Ik denk dat dit voor nu wel eventjes genoeg voorbeelden zijn, om aan te geven dat mijn denkpatronen altijd iets anders zijn dan de meeste mensen. Tis hier inmiddels weer een uur of 1 en ik ga maar eens slapen. De volgende keer zal ik jullie verblijden met een stukje over het meest onaantrekkelijke meisje ooit….

De groeten allemaal en tot snel

xxx