Ik geef het toe. Na iets meer dan anderhalf jaar mis ik mijn moeder nog steeds erg veel. Dat gevoel is eigenlijk niet in woorden uit te drukken. Het woord “missen” dekt de lading helemaal niet. Missen is het gevoel…

Het crematorium in Heeze, de plek waar je zo min mogelijk wil zijn, maar waar je zo veel herinneringen bij hebt. Voor de mensen die het niet kennen: Een lange weg door het pittoreske boerendorp Heeze, dan enkele honderden meters…

Alle afscheid is moeilijk, wat het ook is dat je gaat verlaten. In die anderhalf jaar die er nu voorbij zijn is er veel gebeurd. Het leven wacht niet op je en dus zul je mee moeten. Er is alweer…

Een jaar is zo voorbij, dat blijkt wel weer. Hoe langzaam elke dag lijkt te gaan, zo snel is het alweer een jaar na het overlijden. De “Feestdagen” zijn weer voorbij, gelukkig… Beetje vreemde dagen, weet niet goed hoe ik…

Voor het eerst sinds elf maanden is ze weer thuis, maar dan op een iets andere manier. Een beetje luguber, dat wel. De zwarte urn staat nu verdekt op de kast in de kamer. Niemand die er iets aan afziet,…

Mijn leven is niet echt gelopen zoals ik in het verleden dacht dat mijn toekomst zou gaan worden. Het maken van plannen, dromen en het uitstippelen van mijn toekomst heeft een andere wending gekregen dan dat ik als klein jongetje…

Lang zal ze leven, lang zal ze leven. Lang zal ze leven, in de gloria. Elk jaar komt er weer een dag waarop je viert dat je geboren bent, dat je leeft en dat je nog lang door zult leven.…

Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het schrijven wordt. Ik merk aan mezelf dat ik niet meer de drang heb om te schrijven zoals eerst, toen wilde ik alles opschrijven en bewaren. Ik probeerde krampachtig om elk mogelijke herinnering vast…

We zijn een half jaar verder. Vandaag is het precies zes maanden geleden dat mijn moeder ons heeft verlaten. Het is nog steeds moeilijk te bevatten, ik mis haar nog steeds. Ik vraag me af of dit gevoel ooit weg…