‘Wat doe jij eigenlijk tegenwoordig?’

Het is de vraag die mij de afgelopen vier maanden het vaakst is gesteld wanneer ik zei dat ik een andere baan had. Toen iemand me het laatst nog vroeg bij de kassa in de supermarkt, stond ik even met mijn mond vol tanden. Hoe leg ik dat eenvoudig uit wat een Senior Account Executive doet?

Toen ik nog bij een regionaal dagblad als journalist werkte, was die vraag eenvoudig te beantwoorden. Mijn studie aan de Fontys Hogeschool voor Journalistiek was nog niet afgelopen of ik kreeg al een baan aangeboden bij het Eindhovens Dagblad. Een enorme eer voor een jonge enthousiaste journalist om meteen bij een regionaal blad te mogen werken. In tweeëneenhalf jaar was ik verslaggever voor kleine gemeentes en was ik verantwoordelijk voor al het nieuws dat uit die gemeentes kwam.

Kroeg

Wat me vooral opviel, was dat iedereen wel het vak kende, maar dat men eigenlijk niet goed wist wat ik als journalist deed of hoe het er bij een dagblad aan toe gaat. Het ‘romantische’ beeld van een journalist die zijn tips hoorde in de kroeg, bleek helaas niet meer te kloppen. “Ik ga naar mensen toe om ze te interviewen of ik maak een verslag van een gebeurtenis”, was mijn antwoord steevast op de vraag wat mijn functie inhield. Ik merkte wel dat mensen het altijd een bijzonder beroep vonden als ik er over begon te vertellen.

Voor de krant kwam ik op veel speciale locaties en sprak met bijzondere mensen. Ik maakte avonturen mee die mijn vrienden niet beleefden op kantoor. Wie kan er bijvoorbeeld zeggen dat hij een week naar Brazilië mocht voor een verhaal in de zaterdagbijlage? Ik dus.  Sinds ik de overstap heb gemaakt naar PR is dat misschien wel het grootste verschil. Ik kom de straat niet vaak meer op en ik maak ook minder van zulke avonturen mee. Is dat erg? Nee, er is veel voor in de plaats gekomen en dat maakt het werk ontzettend interessant om te doen.

In één zin

Als ik nu het antwoord op die vraag moet geven, duurt het dan ook wat langer om uit te leggen wat mijn werk is. Ik zeg meestal dat ik een journalist bij een PR-bureau ben en dat bedrijven mij inhuren om interviews op te zetten of persberichten te schrijven en dat ik die verhalen zo goed mogelijk in de media probeer te krijgen, maar dat het werk ook inhoudt dat ik adviezen geef wat betreft het gebruik van sociale media en dat mijn werk dus eigenlijk niet in één lange zin te beschrijven valt. Is het me zojuist toch bijna gelukt.

Mijn baan nu is uitgebreider dan wat ik voorheen deed. Waar ik eerst eigenlijk alleen maar schreef, ontwikkel ik me nu op veel meer vlakken. De oplettende lezer heeft gezien dat ik me nog steeds journalist noem. Zo voel ik me namelijk ook nog steeds. Niet omdat het leuk is om te vertellen, maar omdat ik graag bezig wil blijven met het brengen van verhalen.

Zoals ik schreef, word ik ingehuurd door bedrijven om een verhaal in de media te krijgen. Het zijn dan bijvoorbeeld verhalen over nieuwe producten. Het verhaal behoort niet meer aan één krant toe, maar ik moet per verhaal specifiek op zoek gaan naar het juiste platform. Een krant, website of magazine? Of misschien allemaal? Dat is per verhaal weer anders en hangt af van de doelgroep of het bedrijf waar we voor werken. Daarnaast geef je bijvoorbeeld ook advies op het gebied van sociale media en organiseer je evenementen voor je opdrachtgever.

Frequentie

Qua schrijven is er eigenlijk niet veel veranderd, behalve de frequentie. Ik schrijf nu minder omdat er veel meer taken omheen bij zijn gekomen, maar de verhalen komen nog steeds vanuit een journalistieke achtergrond. Ik wil zo goed mogelijk aan de lezer uitleggen wat er nieuw is en waarom dat bijzonder is.

Vlak na mijn aanstelling kreeg ik de vraag of de overstap naar ‘the dark side’ moeilijk was. PR wordt immers gezien als subjectief en een onafhankelijke journalist wil daar zo ver mogelijk vandaan blijven. In mijn volgende blog leg ik uit dat het verschil tussen een journalist en pr-adviseur eigenlijk helemaal niet zo groot is.

Deze blogpost is eerder verschenen op de LEWIS Blog